Економска благосостојба
From Wikipedia, the free encyclopedia
Економската благосостојба е гранка на теоретската економија која употребува микроекономски техники во проценката на благосостојбата во економијата, особено во однос на конкурентната општа рамнотежа во склоп на економијата како економска ефикасност и резултатот од распределбата на приходот[1] поврзан со нејзе. Ја анализира општествената заштита како економска активност на разни поединци кои го сочинуваат теоретското општество земено впредвид. Соодветно на тоа, поединците, со поврзани економски активности, се основна единица за сумирање на општествената благосостојба, без разлика дали се работи за група, заедница или општество и не постои „општествена благосостојба“ одделна од „благосостојбата“ поврзана со нејзините поединечни единици.
Економија |
Економија по региони Африка · Северна Америка |
Општи аспекти |
---|
Историја на економските теории |
Методологија |
Поведение · Информациска |
Специјалности и субспецијалности |
Развој · Раст · Историја |
Списоци |
Журнали · Публикации |
Економски идеологии Анархистичка · Капиталистичка |
Англосаксонска · Feudal |
Портал економија |
Економската благосостојба обично зема дадени поединечни одлики и зацртува благосостојбено подобрување во услови на паретова ефикасност од општествена состојба А во општествена сосотојба B, доколку најмалку едно лице претпочита B, а никој друг не се противи на тоа. Нема потреба од единствена квантитативна мерка на благосостојбените подобрувања имплициарни од ова. Друг аспект на благосостојбато гледано преку распределбата на приходот/добрата, вклучува еднаквост како дополнителна динемзија на благосостојбата.[2]
Општествената благосостојба се однесува на севкупната благосостојба во општеството. Со доволно силни претпоставки може да биде специфицирана како збир на благосостојбата на сите поединци во општеството. Благосостојбата може главно да биде мерена во единици наречени „корисности“ или во денари или, пак, да се мери во единици на паретова ефикасност. Методот со мерење преку „корисности“ денес ретко се користи во чистата теорија поради множеството проблеми кои го прават методот нејасен, освен во широко распространетите основни претпоставки. Во применетата економска благосостојба, како на пример во анализата на трошоци и добивка, често се употребуваат претпоставки засновани на парична вредност, особено кога ефектите од распределбата на приходот се вклучени во анализата или се верува дека веројатно нема да ја намалат точноста.