Купола
From Wikipedia, the free encyclopedia
Купола (италијански: cupola; латински: cupula)[1][2] или кубе[3][4] — архитектонски елемент, кој има облик сличен на полутопка или некое друго заоблено геометриско тело (елипсоид, параболоид и сл. Купоата претставува подвижен елемент, кој служи како покрив, за кој не е потребна дополнителна поддршка, а најчесто се изработува од камен или цигла, а во поново време и од бетон и метал.
Конзолестите сводови биле составни делови од градбите и гробниците, уште во Стариот Близок Исток. Преобразбата на ваквите сводови во куполи започнала со римската архитектонска револуција[5], кога куполите биле употребувани како покриви на храмовите и другите јавни градби.
Во многу ренесансни и барокни градби, биле градени помали купли, кои всушност претставувале покриви на кулите околу градбата и не служеле само за примање на повеќе светлина и вентилација на воздухот, туку и како украси околу главната купола на градбата.