ഹിന്ദി
ഭാരതത്തിലെ ഭാഷ / From Wikipedia, the free encyclopedia
ഇന്ത്യയിൽ പ്രധാനമായും, പ്രത്യേകിച്ച് വടക്കൻ സംസ്ഥാനങ്ങളിൽ സംസാരിക്കുന്ന ഇന്തോ-ആര്യൻ ഭാഷയാണ് ഹിന്ദി. ഹിന്ദുസ്ഥാനി ഭാഷയുടെ കമീകരിച്ച, സംസ്കൃതവൽക്കരിച്ച ഭാഷയുടെ തരമാണത്. ഇത് പ്രധാനമായും ദില്ലിയിലെയും സമീപ പ്രദേശങ്ങളിലെയും ഖരിബോളി ഭാഷയെ അടിസ്ഥാനമാക്കിയുള്ളതാണ്. ദേവനാഗരി ലിപിയിലാണ് ഹിന്ദിയെ എഴുതുന്നത്. ഹിന്ദി ഇംഗ്ലീഷിനൊപ്പം ഭാരത സർക്കാരിന്റെ രണ്ട് ഔദ്യോഗിക ഭാഷകളിൽ ഒന്നാണ്[3]. ഇത് 9 സംസ്ഥാനങ്ങളുടെയും 3 കേന്ദ്രഭരണ പ്രദേശങ്ങളുടെയും ഔദ്യോഗിക ഭാഷയും, 3 സംസ്ഥാനങ്ങളുടെ അധിക ഔദ്യോഗിക ഭാഷയുമാണ്. പൊതുവെ പറയപ്പെടുന്നു എങ്കിലും ഹിന്ദി ഇന്ത്യയുടെ ദേശീയ ഭാഷയല്ല. ഇന്ത്യൻ ഭരണഘടന ഒരു ഭാഷയ്ക്കും ദേശീയഭാഷ പദവി കല്പിച്ചിട്ടില്ല. തെക്കേ ഇന്ത്യയിൽ ഈ ഭാഷ അധികം ഉപയോഗിക്കപ്പെടുന്നില്ല എന്നതും ഒരു വസ്തുതയാണ്. [4][5] ഇന്ത്യയിലെ 22 പട്ടികപ്പെടുത്തിയ ഭാഷകളിൽ ഒന്നാണിത്.
ഹിന്ദി | |
---|---|
हिन्दी | |
ഉച്ചാരണം | /ˈhɪndi/ |
ഭൂപ്രദേശം | വടക്കൻ, കിഴക്കൻ, പടിഞ്ഞാറൻ, മധ്യ ഇന്ത്യ |
മാതൃഭാഷയായി സംസാരിക്കുന്നവർ | 32.2 കോടി (2011)[1] രണ്ടാം ഭാഷയായി: 27 കോടി (2016) |
ഇന്തോ-യുറോപ്യൻ
| |
| |
ഔദ്യോഗിക സ്ഥിതി | |
ഔദ്യോഗിക പദവി | ഇന്ത്യ |
ഭാഷാ കോഡുകൾ | |
ISO 639-1 | hi |
ISO 639-2 | hin |
ISO 639-3 | hin |
Linguist List | hin-hin |
ഗ്ലോട്ടോലോഗ് | hind1269 [2] |
Linguasphere | 59-AAF-qf |
2011 ലെ സെൻസസ് പ്രകാരം ഇന്ത്യയിൽ ഹിന്ദി സംസാരിക്കുന്ന L1 സ്വയം റിപ്പോർട്ട് ചെയ്തവരുടെ വിതരണം.
0% 100% |
ഉത്തരേന്ത്യൻ സംസ്ഥാനങ്ങളുടെ പ്രധാന ഭാഷ ഹിന്ദിയാണ്. ഇന്ത്യയുടെ മറ്റ് ഭാഗങ്ങളിൽ ഇത് ഒരു പരിധിവരെ സംസാരിക്കപ്പെടുന്നു. ലിപിയും ഔപചാരിക പദാവലിയും ഒഴികെ, ഹിന്ദിയും ഉർദുവും പൊതുവായ സംഭാഷണ അടിത്തറ പങ്കിടുന്നതിനാൽ പരസ്പരം മനസ്സിലാക്കാവുന്നതേയുള്ളൂ. മാൻഡറിൻ, സ്പാനിഷ്, ഇംഗ്ലീഷ് എന്നിവയ്ക്ക് ശേഷം ലോകത്ത് ഏറ്റവുമധികം സംസാരിക്കുന്ന നാലാമത്തെ ഭാഷയാണ് ഹിന്ദി. എന്നാൽ തെക്കേ ഇന്ത്യയിൽ ഹിന്ദിയുടെ സ്വാധീനം കുറവാണ്. ഹിന്ദി വിരുദ്ധവികാരം തമിഴ്നാട് എന്ന ദക്ഷിണ ഇന്ത്യയിലെ സംസ്ഥാനത്തു പ്രബലമാണ്.