Codex Aleppo
middeleeuws handschrift van de Hebreeuwse Bijbel / Uit Wikipedia, de vrije encyclopedia
De Codex Aleppo (Hebreeuws: כֶּתֶר אֲרָם צוֹבָא, Keter Aram Tzova) is een middeleeuws handschrift van de Hebreeuwse Bijbel, ook wel de Tenach of, door christenen, het Oude Testament genoemd. De codex is ontstaan in de 10e eeuw.[1] Lange tijd is de codex beschouwd als het meest gezaghebbende document van de traditie van de masoreten, die de tekst van de Hebreeuwse geschriften van generatie op generatie hebben overgeleverd.[2] Uit responsa-literatuur die bewaard is gebleven blijkt dat de Codex Aleppo gedurende de hele middeleeuwen in een groot gebied gebruikt werd door Joodse geleerden. Modern onderzoek heeft laten zien dat de Codex Aleppo het beste voorbeeld is van de masoretische principes in een groot manuscript en maar weinig fouten bevat, ondanks de ongeveer 2,7 miljoen tekens.[3] Daarom beschouwen veel geleerden de Codex Aleppo als de meest gezaghebbende tekst, zowel wat betreft de medeklinkertekst als wat betreft de klinkertekens en de wijze van zingen.