Feniciërs
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedia
De Feniciërs of Phoeniciërs waren de inwoners van Fenicië (Phoenicië) dat ongeveer het huidige Libanon bestrijkt. Het zijn Kanaänieten die de verwoestingen van de Zeevolken in ca. 1200 v. Chr. in steden als Ugarit, Aradus en Sidon hebben overleefd.[1]
De belangrijkste steden waren eerst Baalbek, Byblos, en Sidon en later Tyrus. De oorsprong van de Feniciërs is duister maar waarschijnlijk waren ze aanvankelijk gewone Kanaänieten die zich later mengden met Semitische nomaden uit het achterland en kustvissers. Nadat het Minoïsche Kreta in verval raakte werden de Feniciërs tussen 1500 en 400 v.Chr. de belangrijkste zeevaarders en handelaars van de Middellandse Zee en stichtten ze overal koloniën.