IJstijdrelict
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedia
Een ijstijdrelict of glaciaalrelict is een plant- of diersoort, die geïsoleerd op een bepaalde plaats wordt gevonden als restant van het verspreidingsgebied tijdens of na de laatste ijstijd (Weichselien). De soort moet dus zonder onderbreking op die plaats voorkomen en niet meer in verbinding staan met het hoofdverspreidingsgebied. Veel soorten die vroeger als ijstijdrelict werden beschouwd, blijken bij nader inzien in België of Nederland aan de zuidelijke rand van het verspreidingsgebied voor te komen of opnieuw te zijn geïntroduceerd. Zo worden hier en daar in de Alpen op grote hoogte, dus in een koude omgeving, soorten gevonden die verder alleen veel noordelijker voorkomen. Ook bepaalde plassen op de Drentse hei bevatten enkele soorten planten en insecten, die verder alleen op de breedte van Lapland worden aangetroffen.