Ludwig II van Beieren
koning van het historische Koninkrijk Beieren (1845-1886) / Uit Wikipedia, de vrije encyclopedia
Ludwig Otto Friedrich Wilhelm von Wittelsbach (Slot Nymphenburg bij München, 25 augustus 1845 — in de Würmsee, tegenwoordig Starnberger See, bij het Slot Berg, Berg, 13 juni 1886), bijgenaamd de Sprookjeskoning (Duits: der Märchenkönig), was van 1864 tot 1886 koning van Beieren. In Nederlandstalige literatuur wordt hij ook naar zijn exoniem Lodewijk II genoemd.
Ludwig II | ||||
---|---|---|---|---|
1864-1886 | ||||
Ludwig II rond 1874 | ||||
Koning van Beieren | ||||
Periode | 1864-1886 | |||
Voorganger | Maximiliaan II | |||
Opvolger | Otto I Luitpold (toeziend regent) | |||
Geboren | 25 augustus 1845 Slot Nymphenburg bij München | |||
Overleden | 13 juni 1886 Starnberger See, bij het Slot Berg, Berg | |||
Vader | Maximiliaan II van Beieren | |||
Moeder | Marie van Pruisen | |||
Dynastie | Wittelsbach | |||
Broers/zussen | Otto I | |||
Partner | Sophie in Beieren (alleen verloofd) | |||
Handtekening | ||||
|
Hij was de oudste zoon van koning Maximiliaan II en prinses Marie van Pruisen. Koning Maximiliaan II was zeer streng voor de kleine kroonprins Ludwig en zijn broer. Hij zag zijn kinderen niet vaker dan twee keer per dag. Maximiliaan geloofde in een harde, Spartaanse opvoeding, hetgeen op den duur desastreus zou uitpakken voor de beide prinsen. Ludwig groeide op in Slot Hohenschwangau, te midden van neogotiek en oude mythen en onder toezicht van leraren en lakeien.