Lycaonië
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedia
Lycaonië was in de oudheid een uitgestrekte regio in de binnenlanden van Klein-Azië ten noorden van het Taurusgebergte. Het werd begrensd door Cappadocië in het oosten, Galatië in het noorden en Phrygië en Pisidië in het westen. In het zuiden grensde het aan het land dat in vroeger tijden Cilicië Tracheia en in de Byzantijnse periode Isaurië genoemd werd. De grenzen veranderden in de loop der tijd echter aanzienlijk.