Nedersaksische Beweging
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedia
De Nedersaksische Beweging is een term voor de – vooral uit academici en schrijvers bestaande – beweging die rond de jaren vijftig probeerde het aanzien en gebruik van het Nedersaksisch te bevorderen en contacten te leggen tussen Nederlanders en Duitsers die bezig waren met de streektaal en Nedersaksische cultuur. Leidende personen in deze beweging waren onder anderen Willem Diemer, Jan Naarding, Herman Bezoen, Arnold Rakers en Klaas Heeroma, de laatste vanaf het Nedersaksisch Instituut aan de Rijksuniversiteit Groningen.