Orde van de Heilige Ferdinand en de Verdienste
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedia
De Orde van de Heilige Ferdinand en de Verdienste, (Italiaans: "Real Ordine di San Ferdinando e del Merito") was een ridderorde van het Koninkrijk der Beide Siciliën. Met Engelse hulp sloeg Koning Ferdinand IV van Napels in 1800 de opstand in Napels neer en maakte hij, gesteund door Admiraal Nelson, een einde aan de Parthenopeïsche Republiek die daar in navolging van de Franse Revolutie was gesticht. Om zijn, vaak protestantse, Britse bondgenoten te kunnen decoreren stelde de koning een nieuwe ridderorde in. De oudere Orde van Sint-Januarius was immers voor katholieken gereserveerd.
Ook de leden van de nieuwe orde moesten katholiek zijn, maar er werden dispensaties verleend. De "Orde van de Heilige Ferdinand en de Verdienste" werd op 1 april 1810 ingesteld en ontleende haar naam aan "de Protector en Koning Ferdinand de Grote van Castilië". Er waren drie graden en de onderscheidingen werden toegekend als beloning voor trouw en verdienste bij het heroveren van het gehele koninkrijk. Ook diensten aan de koning, het aanvuren van de bevolking in 's-Konings zaak, het dienen van de eer en de roem van het koninkrijk deden iemand voor een onderscheiding in deze orde in aanmerking komen. Lord Nelson was een van de eerste Grootkruisen.