Richard II van Normandië
Hertog van Normandië 996 - 1026 / Uit Wikipedia, de vrije encyclopedia
Richard II van Normandië (963 of 966 - Fécamp, 23 augustus 1026), bijg. de Goede, was de oudste zoon van Richard I van Normandië en van Gunnora van Normandië.
Richard II van Normandië | ||
---|---|---|
-1026 | ||
Hertog van Normandië | ||
Periode | 996-1026 | |
Voorganger | Richard I | |
Opvolger | Richard III | |
Vader | Richard I van Normandië | |
Moeder | Gunnora van Normandië |
Richard volgde zijn vader op als graaf van Normandië in 996, hij was toen nog minderjarig. Kort daarop werd het graafschap geconfronteerd met een boerenopstand. Zijn oom Rudolf van Ivry, die voor hem de macht uitoefende, sloeg de opstand neer.[1] Hij zou de handen en voeten van de boerenleiders hebben laten afhakken. Daarna steunde Richard koning Robert II van Frankrijk tegen de hertogen van Bourgondië.
Door een dubbel huwelijk smeedde hij een stevige alliantie met hertog Godfried I van Bretagne: zijn zus trouwde met Godfried en hij trouwde met de zus van Godfried, Judith.
Vikingen gebruikten het Cotentin-schiereiland als uitvalsbasis voor hun aanvallen op Engeland. In 1002 sloot Richard echter vrede met Engeland, en huwelijkte zijn zuster Emma uit aan koning Ethelred II van Engeland. In 1013 werd Ethelred verslagen door Sven Gaffelbaard en Richard bood hem, Emma en hun kinderen toevlucht in Normandië.
Nadat Boudewijn IV van Vlaanderen de Henegouwse stad Valencijn had ingenomen, maakte Richard deel uit van de coalitie onder leiding van keizer Hendrik II die Boudewijn - tevergeefs - bestreed. Hij zocht toenadering tot Odo II van Blois, aan wie hij zijn zuster Margaretha uithuwelijkte en de helft van Dreux als bruidsschat meegaf. Om het verlies van Dreux te compenseren liet hij de versterking Tillières oprichten, maar Odo II van Blois ging nog voor deze versterking afgebouwd was in de aanval.
In 1014 ontving hij Noorse en Zweedse Vikingen te Rennes en plunderde met hen de Atlantische kusten van Vlaanderen tot Spanje.
Richard organiseerde zijn graafschap en plaatste zijn eigen familie aan het hoofd van de graafschappen van Brionne, Ivry, Évreux, Mortain, Hiémois, Eu en de bisdommen Bayeux en Rouen en creëerde een aantal burggraafschappen. Hiermee had hij feitelijk een echt feodaal systeem opgezet. Een aanzienlijk aantal akten wijst ook op een functionerend administratief centrum. Richard nodigde de Italiaanse hervormer Willem van Volpiano met twaalf monniken uit om een abdij in Fécamp te stichten, waaruit snel andere abdijen werden gesticht. Richard werd begraven in de abdij van Fécamp.