Stadsgeografie
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedia
Stadsgeografie (Engels: urban geography, Duits: Stadtgeographie, Frans: géographie urbaine) is een deelwetenschap van de sociale geografie. Stadsgeografen richten zich op de bestudering van de ruimtelijke structuur en de daarmee samenhangende processen in steden en stedelijke gebieden. De stadsgeografie bevindt zich op het grensvlak tussen de regionale geografie en de thematische geografie. Enerzijds worden thema’s binnen de stad bestudeerd (migratie, achterstandswijken, verhuisgedrag, cultuurparticipatie) anderzijds bekijkt men de stad als geheel (structuur, geleding, functies). Stadsgeografie heeft een belangrijke link met (stedelijke) planologie.
Stadsgeografie kan worden beschouwd als een onderdeel van het grotere onderzoeksgebied van de sociale geografie, hoewel het dikwijls ook overlap kent met andere onderzoeksgebieden zoals antropologie en fysische geografie. Grofweg wordt het vaak gepositioneerd als kruisvlak tussen 4 wetenschapsgebieden:
- sociologie (sociale geografie)
- economie (economische geografie)
- politicologie (politieke geografie)
- geschiedenis (historische geografie)
De zienswijzen in de stadsgeografie zijn, net als in de sociale geografie, in de loop van de tijd nogal veranderd. Geen van de opvattingen uit het verleden is overigens geheel verdwenen in de toepassing van stadsgeografische inzichten. Min of meer chronologisch kunnen de volgende perspectieven worden onderscheiden (Pacione, 2005):