Venera 12
Ruimtevaartmissie / Uit Wikipedia, de vrije encyclopedia
Venera 12 (Russisch: Венера-12, "Venus-12") was een Russische onbemande ruimtevlucht naar Venus uit 1978. Het bestond uit een moederschip en een lander. Missiedoelen waren het verkennen van de interplanetaire ruimte en onderzoek naar de ionosfeer, atmosfeer en oppervlakte van Venus. Dit toestel was identiek aan de gelijktijdig gelanceerde Venera 11.
Venera 12 | ||||
---|---|---|---|---|
Russische postzegel over Venera 11 & 12 | ||||
Organisatie | Sovjet-Unie | |||
Missienaam | Venera 12 / Venera 12 Flight Platform / 11025 | |||
Lanceringsdatum | 14 september 1978 | |||
Lanceerbasis | Tjoeratam, Bajkonoer | |||
Draagraket | Proton | |||
Massa | Totaal 4940 kg, lander 1600 kg | |||
Doel | Venus | |||
Fly by | 21 december 1978 op 34.000 km | |||
Landing hemellichaam | 21 december om 3.30 uur UTC | |||
Verblijf hemellichaam | Lander functioneerde 110 minuten | |||
|
Het moederschip kwam niet in een baan rond Venus, want op deze wijze kon het de ontvangen gegevens van de lander sneller naar de Aarde doorseinen. Dit lanceervenster was echter verre van optimaal. Vergeleken met Venera 9 en 10 kwam ze bij Venus aan met driemaal zoveel kinetische energie. Door een hyperbolische koers en zeer nauwkeurig de correcte noodzakelijke tijdstippen te bepalen, kon de radioverbinding met het moederschip lang genoeg in stand blijven.
Het ruimteschip was niet tijdig gereed, zodat de Sovjet-Unie het lanceervenster van 1977 aan zich voorbij liet gaan.