Argumentum ad auctoritatem
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Argumentum ad auctoritatem[1][2] (łac. „argument do autorytetu”), również argumentum ad verecundiam (łac. „argument do nieśmiałości”) – pozamerytoryczny sposób argumentowania polegający na powoływaniu się na jakiś autorytet, którego druga strona nie uznaje lub z którym nie zgadza się w danej kwestii, ale nie śmie go zakwestionować wskutek skrępowania poczuciem szacunku lub obawą narażenia się na zarzut zarozumiałości.
Użycie argumentum ad verecundiam wywołuje tak zwany efekt autorytetu. Według Michaela LaBossiere'a[3] cały proces ma następujący przebieg:
- Osoba A jest (deklaruje się, że jest) autorytetem w kwestii S.
- Osoba A stawia twierdzenie C na temat S.
- Zatem C jest prawdą.
Gdy osoba przywoływana jako autorytet w przedmiocie faktycznie nim nie jest, dochodzi do błędu poznawczego. Bardziej formalnie, jeśli osoba A nie ma kwalifikacji do stawiania rzetelnych twierdzeń w temacie S, warunek do uznania C za prawdziwe nie będzie spełniony.