Najlepsze pytania
Chronologia
Czat
Perspektywa

Baśnie braci Grimm

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Baśnie braci Grimm
Remove ads

Baśnie braci Grimm (niem. Kinder- und Hausmärchen) – zbiór baśni spisanych przez niemieckich pisarzy i językoznawców, braci Wilhelma i Jacoba Grimmów i opublikowany w roku 1812 (tom I) i w roku 1815 (tom II). Zbiór ten, powstały na podstawie wieloletnich badań podań, mitów i opowieści ludowych, stał się klasyką literatury, przetłumaczoną na wiele języków[1].

Szybkie fakty Autor, Typ utworu ...

Bracia Grimm w publikowanych baśniach zmierzali do odtworzenia najstarszego wzorca motywów baśniowych w nich występujących, stąd charakterystyczne dla tych opowieści okrucieństwo, które zresztą występuje także u francuskiego bajkopisarza Charles’a Perraulta. W świecie tych baśni panowało zwykle żelazne prawo moralne – dobro i przezorność zwyciężają niegodziwość. Pamiętać jednak należy, że od tej reguły zdarzały się u braci Grimm wyjątki (np. w baśniach Spółka kota z myszą, czy Baba Jaga).

Jak pisze Katarzyna Grzywka, powołując się na innych – głównie niemieckich – badaczy, bracia Grimm „nie zbierali swoich bajek w terenie, wędrując przez pola i łąki bezkresnego krajobrazu od wsi do wsi, lecz słuchając przekazów przyjaciół-rówieśników, znajomych, gości – nierzadko siedząc przy własnym biurku”[2]. I tak informatorka Dorothea Katharina Viehmann od maja do października 1813 opowiedziała braciom w ich mieszkaniu w Kassel około 40 tekstów. Jej anonimowy portret z podpisem „Bajarka” autorstwa Ludwiga Emila Grimma znajduje się, począwszy od drugiego wydania, na początku drugiego tomu baśni. Innym razem weszli w kontakt z emerytowanym wachmistrzem, który zgodził się opowiadać bajki w zamian … za zniszczone spodnie Wilhelma[3]. Do grona informatorów braci należały też: córka pastora z Allendorf, córki aptekarza Wilda z Kassel, wśród nich późniejsza żona Wilhelma, członkowie westfalskich rodzin von Haxthausen oraz Droste von Hülshoff itd.[4], Powstał w ten sposób początkowo korpus 54 tekstów braci bądź ich współpracowników, które przesłali w 1810 roku na ręce Clemensa Brentano. Ponieważ ten nie zrobił z tych tekstów żadnego użytku, wykorzystali je – zainspirowani przez Achima von Arnim – jako trzon własnego zbioru, do którego wydania dochodzi po raz pierwszy w roku 1812[2].

Grimmowie notowali zasłyszane opowieści, ale również „wyszukiwali w utworach literackich bajki o podobnej do tych pierwszych strukturze, by następnie poddać swe ‘znaleziska’ koniecznej z punktu widzenia zbieraczy 'obróbce'”[5]. Jednym z najważniejszych kryteriów, jakimi się kierowali, gromadząc teksty, miał być autentyczny lub domniemany związek tekstów z tradycją przekazu ustnego. Byli przekonani, że znaleźli prawdziwy język ludowy, a tymczasem znaleźli swój własny język, tworząc dzieło sztuki[6].

Pierwsze wydanie, pt. Kinder- und Hausmärchen, ukazało się w latach 1812–1815. W 1819 roku ukazało się drugie wydanie obydwu tomów, nosząc miano „Wielkiego Wydania”. Zostało ono rozszerzone o kilka dodatkowych baśni. W 1825 roku Wilhelm Grimm stworzył tak zwane „Małe Wydanie”, zawierające jego zdaniem 50 najodpowiedniejszych dla dzieci baśni, wcześniej zamieszczonych w „Wielkim Wydaniu”[7]. Za życia Grimmów ukazało się 7 wydań, ostatnie w 1857 roku. Niemal każde było poszerzane o dodatkowe baśnie. Kassel Handexemplare (czyli specjalny egzemplarz pierwszego wydania, służący braciom Grimm do korekty i uzupełnień[8]) został wpisany na Światową Listę Dziedzictwa Kulturowego UNESCO i można go zobaczyć na wystawie w muzeum braci Grimm w Kassel[9].

W 2005 roku baśnie braci Grimm zostały wpisane przez UNESCO na listę Pamięć Świata[10].

Remove ads

Przekłady baśni braci Grimm na język polski

Podsumowanie
Perspektywa

Istnieją trzy przekłady wielkiego pełnego wydania wszystkich dwustu baśni braci Grimm (tzw. „Grosse Ausgabe”) na język polski i wszystkie bazują na ostatnim, siódmym wydaniu oryginalnego zbioru Kinder- und Hausmärchen z roku 1857 (tzw. wydanie „Ausgabe letzter Hand”). Pierwszy przekład oryginalnego „pełnego wydania” nosi tytuł Baśnie domowe i dziecinne zebrane przez Braci Grimmów. Dzieło w tłumaczeniu Zofii A. Kowerskiej (1871-1946) ukazało się w roku 1896 w Bibliotece „Wisły” (jako tom XIV i XV)[11][12]. Niektóre wydania tego utworu objęte były w 1951 roku zapisem cenzury w Polsce, podlegały natychmiastowemu wycofaniu z bibliotek[13].

Drugi pełny przekład tzw. „wielkiego wydania” oryginalnego zbioru ukazał się w roku 1982 nakładem Ludowej Spółdzielni Wydawniczej pt. Baśnie braci Grimm. Baśnie domowe i dziecięce zebrane przez braci Grimm z ilustracjami Elżbiety Murawskiej i posłowiem Heleny Kapełuś. Zgodnie z informacją wydawcy wydanie to bazuje na przekładach przedwojennego tłumacza Marcelego Tarnowskiego[1], które zostały uzupełnione współczesnymi przekładami autorstwa Emilii Bielickiej. Jednak porównanie z przedwojennym wydaniem tłumaczenia Tarnowskiego, czyli „Bajek” (pierwsze wydanie: Łódź 1924), pokazuje, że oryginalne przekłady Marcelego Tarnowskiego zostały zmienione na potrzeby wydania z roku 1982[14].

Trzeci pełny przekład to Baśnie dla dzieci i dla domu, wydane w 2010 roku nakładem wydawnictwa Media Rodzina, z ilustracjami Ottona Ubbelohdego, wstępem Huberta Orłowskiego w przekładzie Elizy Pieciul-Karmińskiej, z przypisami i posłowiem tłumaczki.

W roku 2021 nakładem wydawnictwa Media Rodzina ukazał się wybór piętnastu baśni braci Grimm oparty na wydaniu drugim z roku 1819, w przekładzie i z posłowiem Elizy Pieciul-Karmińskiej, z ilustracjami Marcina Minora, pt. Baśnie wybrane braci Grimm na podstawie II wydania z roku 1819[15].

W roku 2023 ukazał się tom Żyli długo i szczęśliwie, póki nie umarli. Nieznane baśnie braci Grimm w wyborze i przekładzie Elizy Pieciul-Karmińskiej, z ilustracjami Michaliny Jurczyk. Wydanie to zawiera pięćdziesiąt nietłumaczonych jeszcze na język polski fabuł z pierwszego wydania oryginału 1812/1815. Pieciul-Karmińska była pomysłodawczynią edycji opartej na pierwotnej edycji niemieckiego zbioru, a także autorką wyboru baśni, posłowia i aneksu.


Remove ads

Lista baśni braci Grimm

Podsumowanie
Perspektywa

Kod „KHM” to skrót od Kinder- und Hausmärchen, oryginalnego tytułu pierwszego wydania.

Wydanie pierwsze, tom 1 (1812)

Thumb
Strona tytułowa pierwszego tomu wydania z 1840 roku

Wydanie pierwsze, tom 2 (1815)

  • KHM 87: Ubogi i bogaty (Der Arme und der Reiche)
  • KHM 88: O wesołym skowronku (Das singende springende Löweneckerchen)
  • KHM 89: Gęsiareczka (Die Gänsemagd)
  • KHM 90: Młody olbrzym (Der junge Riese)
  • KHM 91: Podziomek (Dat Erdmänneken)
  • KHM 92: Król na Złotej Górze (Der König vom goldenen Berg)
  • KHM 93: Kruk (Die Raben)
  • KHM 94: Mądra wieśniaczka (Die kluge Bauerntochter)
  • KHM 95: Stary Hildebrand (Der alte Hildebrand)
  • KHM 96: Trzy ptaszki (De drei Vügelkens)
  • KHM 97: Woda życia (Das Wasser des Lebens)
  • KHM 98: Doktor Wszechwiedzący (Doktor Allwissend)
  • KHM 99: Duch w butelce (Der Geist im Glas)
  • KHM 100: Smoluch diabli kamrat (Des Teufels rußiger Bruder)
  • KHM 101: Niedźwiedzia skóra (Bärenhäuter)
  • KHM 102: Mysikrólik i niedźwiedź (Der Zaunkönig und der Bär)
  • KHM 103: Słodka zupa (Der süße Brei)
  • KHM 104: Mądrzy ludziska (Die klugen Leute)
  • KHM 105: Bajeczki o żabce (Märchen von der Unke)
  • KHM 106: O biednym młynarczyku i kotce (Der arme Müllersbursch und das Kätzchen)
  • KHM 107: Dwaj wędrowcy (Die beiden Wanderer) – pojawiło się w wydaniu z 1843 roku. We wcześniejszych wydaniach była baśń Die Krähen
  • KHM 108: Jasio-Jeżyk (Hans mein Igel)
  • KHM 109: Śmiertelna koszula (Das Totenhemdchen)
  • KHM 110: Żyd pośród cierni (Der Jude im Dorn)
  • KHM 111: Wytrawny myśliwy (Der gelernte Jäger)
  • KHM 112: Bajka o cepie z nieba przyniesionym (Der Dreschflegel vom Himmel)
  • KHM 113: Dwaj królewiątka (Die beiden Königskinder)
  • KHM 114: O mądrym krawczyku (vom klugen Schneiderlein)
  • KHM 115: Jasne słońce cię wyda (Die klare Sonne bringt’s an den Tag)
  • KHM 116: Błękitne światełko (Das blaue Licht)
  • KHM 117: Uparte dziecko (Das eigensinnige Kind)
  • KHM 118: Trzej cyrulicy (Die drei Feldscherer)
  • KHM 119: Siedmiu zuchów ze Szwabii (Die sieben Schwaben)
  • KHM 120: Trzej wędrowni czeladnicy (Die drei Handwerksburschen)
  • KHM 121: O królewiczu, który nie znalazł strachu (Der Königssohn, der sich vor nichts fürchtete)
  • KHM 122: Ośla sałata (Der Krautesel)
  • KHM 123: Staruszka w lesie (Die alte im Wald)
  • KHM 124: Trzej bracia (Die drei Brüder)
  • KHM 125: Diabeł i jego babka (Der Teufel und seine Großmutter)
  • KHM 126: Ferdynand Wierny i Ferdynand Niewierny (Ferenand getrü und Ferenand ungetrü)
  • KHM 127: Żelazny piec (Der Eisenofen)
  • KHM 128: Leniwa prządka (Die faule Spinnerin)
  • KHM 129: Bajka o czterech braciach (Die vier kunstreichen Brüder)
  • KHM 130: Jednooczka, Dwuoczka i Trójoczka (Einäuglein, Zweiäuglein und Dreiäuglein)
  • KHM 131: Śliczna Katrinela i Piotr Pif-Paf (Die schöne Katrinelje und Pif Paf Poltrie)
  • KHM 132: Lis i koń (Der Fuchs und das Pferd)
  • KHM 133: Stańcowane pantofelki (Die zertanzten Schuhe)
  • KHM 134: Bajka o sześciu sługach (Die sechs Diener)
  • KHM 135: Biała i czarna narzeczona (Die weiße und die schwarze Braut)
  • KHM 136: Żelazny Jan (Eisenhans)
  • KHM 137: Trzy czarne księżniczki (De drei schwatten Prinzessinnen)
  • KHM 138: Knoist i jego trzej synowie (Knoist un sine dre Sühne)
  • KHM 139: Dziewczyna z Brakel (Dat Mäken von Brakel)
  • KHM 140: Domowa czeladka (Das Hausgesinde)
  • KHM 141: Rybka i owieczka (Das Lämmchen und das Fischchen)
  • KHM 142: Sezamowa góra (Simeliberg)
  • KHM 143: O wędrowaniu (Up Reisen gohn) – pojawiło się w wydaniu z 1819 roku. W wydaniu z 1812/1815 było Die Kinder in Hungersnot
  • KHM 144: Osiołek (Das Eselein)
  • KHM 145: Niewdzięczny syn (Der undankbare Sohn)
  • KHM 146: Rzepa (Die Rübe)
  • KHM 147: Staruszek w ogniu odmłodzony (Das junggeglühte Männlein)
  • KHM 148: Zwierzęta Pana i diabła (Des Herrn und des Teufels Getier) – tytuł alternatywny: Stworzenia boskie i diabelskie
  • KHM 149: Kogucia belka (Der Hahnenbalken)
  • KHM 150: Stara żebraczka (Die alte Bettelfrau)
  • KHM 151: Dwunastu leniwych parobków (Die zwölf faulen Knechte)
  • KHM 151: Trzech leniuchów (Die drei Faulen)
  • KHM 152: Pastuszek (Das Hirtenbüblein)
  • KHM 153: Gwiazdy dukaty (Die Sterntaler)
  • KHM 154: Skradziony grosz (Der gestohlene Heller)
  • KHM 155: Wybór narzeczonej (Die Brautschau)

Wydanie drugie, tom 2 (1819)

Wydanie, poza baśniami, opublikowanymi w poprzednim wydaniu, zawierało dodatkowo następujące tytuły:

  • KHM 156: Pakuły (Die Schlickerlinge)
  • KHM 157: Wróbel i jego czworo dzieci (Der Sperling und seine vier Kinder)
  • KHM 158: Bajka o krainie pieczonych gołąbków (Das Märchen vom Schlaraffenland)
  • KHM 159: Bajka-bajdurka (Das dietmarsische Lügenmärchen)
  • KHM 160: Bajka-zagadka (Rätselmärchen)

Wydanie trzecie, tom 2 (1837)

Wydanie zawierało dodatkowo następujące tytuły:

  • KHM 161: Białośnieżka i Różyczka (Schneeweißchen und Rosenrot)
  • KHM 162: Mądry parobek (Der kluge Knecht)
  • KHM 163: Szklana trumna (Der gläserne Sarg)
  • KHM 164: O Jasiu leniuchu (Der faule Heinz) – tytuł alternatywny: O leniwym Jasiu
  • KHM 165: Bajka o gryfie (Der Vogel Greif) – tytuł alternatywny: Gryf
  • KHM 166: O Jasiu mocarzu (Der starke Hans)
  • KHM 167: Biedny chłopina w niebie (Das Bürli im Himmel)

Wydanie czwarte, tom 2 (1840)

Wydanie zawierało dodatkowo następujące tytuły:

  • KHM 168: Chuda Eliza (Die hagere Liese)
  • KHM 169: Domek leśny (Das Waldhaus)
  • KHM 170: Dzielić dobra i złą dolę (Lieb und Leid teilen)
  • KHM 171: Mysikrólik (Der Zaunkönig)
  • KHM 172: Gładzica (Die Scholle)
  • KHM 173: Bąk i dudek (Rohrdommel und Wiedehopf)
  • KHM 174: Sowa (Die Eule) – tytuł alternatywny: Puchacz
  • KHM 175: Księżyc (Der Mond)
  • KHM 176: Długość żywota (Die Lebenszeit)
  • KHM 177: Wysłannicy Śmierci (Die Boten des Todes)
  • KHM 178: Majster Ćwiek (Meister Pfriem)

Wydanie piąte, tom 2 (1843)

Wydanie zawierało dodatkowo następujące tytuły:

  • KHM 179: Gęsiareczka u studni (Die Gänsehirtin am Brunnen)
  • KHM 180: Niejednakie dzieci Ewy (Die ungleichen Kinder Evas)
  • KHM 181: Boginka w stawie (Die Nixe im Teich)
  • KHM 182: Dary małego ludku (Die Geschenke des kleinen Volkes) – tytuł alternatywny: Podarunki małych ludzików
  • KHM 183: Olbrzym i krawczyk (Der Riese und der Schneider)
  • KHM 184: Hufnal (Der Nagel)
  • KHM 185: Biedny chłopczyna w grobie (Der arme Junge im Grab)
  • KHM 186: Prawdziwa narzeczona (Die wahre Braut)
  • KHM 187: Jeż i zając (Der Hase und der Igel)
  • KHM 188: Wrzeciono, czółenko i igła (Spindel, Weberschiffchen und Nadel)
  • KHM 189: Chłopi i diabeł (Der Bauer und der Teufel)
  • KHM 190: Okruchy ze stołu (Die Brosamen auf dem Tisch)
  • KHM 191: Świnka morska (Das Meerhäschen)
  • KHM 192: Złodziej nad złodzieje (Der Meisterdieb) – tytuł alternatywny: Złodziejski mistrz
  • KHM 193: Dobosz (Der Trommler)

Wydanie szóste, tom 2 (1850)

Wydanie zawierało dodatkowo następujące tytuły:

  • KHM 194: Kłos żyta (Die Kornähre)
  • KHM 195: Mogiłka (Der Grabhügel)
  • KHM 196: Stary Rinkrank (Oll Rinkrank)
  • KHM 197: Kryształowa kula (Die Kristallkugel)
  • KHM 198: Dziewica Malena (Jungfrau Maleen)
  • KHM 199: But z bawolej skóry (Der Stiefel von Büffelleder)
  • KHM 200: Złoty kluczyk (Der goldene Schlüssel)

Dziecięce legendy[16]

Legendy pojawiły się po raz pierwszy w drugim tomie baśni w wydaniu z 1819 roku.

  • KHM 201: Święty Józef w lesie (Der heilige Joseph im Walde)
  • KHM 202: Dwunastu apostołów (Die zwölf Apostel)
  • KHM 203: Róża (Die Rose)
  • KHM 204: Ubóstwo i pokora prowadzące do nieba (Armut und Demut führen zum Himmel)
  • KHM 205: Boski pokarm (Gottes Speise)
  • KHM 206: Czareczka Matki Boskej (Muttergottesgläschen)
  • KHM 208: Stara matula (Das alte Mütterchen)
  • KHM 209: Niebiańskie wesele (Die himmlische Hochzeit)
  • KHM 210: Gałązka leszczyny (Die Haselrute)
Szybkie fakty
Remove ads

Zobacz też

Przypisy

Bibliografia

Opracowania

Linki zewnętrzne

Loading related searches...

Wikiwand - on

Seamless Wikipedia browsing. On steroids.

Remove ads