Brytyjskie okręty podwodne typu E
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Okręty podwodne typu E – brytyjskie okręty podwodne z czasów pierwszej wojny światowej, stanowiące ulepszenie konstrukcji wcześniejszych jednostek typu D. Od swoich poprzedników jednostki typu E przejęły duże zewnętrzne zbiorniki balastowe (saddle tanks), dziobowe i rufowe stery głębokości oraz sporych rozmiarów kiosk. Celem zwiększenia przeżywalności okrętów na polu walki oraz kontroli uszkodzeń, ich konstrukcja uwzględniała grodzie wodoszczelne. Modyfikowane w trakcie budowy kolejnych jednostek okręty, stanowiły trzon brytyjskiej floty podwodnej w czasie I wojny światowej. W jej trakcie, prowadziły zakrojone na szeroką skalę działania bojowe na Morzu Północnym i Śródziemnym, z sukcesami operując także na morzach Marmara i Bałtyckim. Jednostki tego typu zatopiły siedem nieprzyjacielskich okrętów podwodnych oraz znaczną liczbę jednostek nawodnych, w tym turecki pancernik „Hairedin Barbarossa” oraz niemiecki krążownik pancerny „Prinz Adalbert”. Sukcesy wojenne zostały jednak okupione stratą blisko połowy jednostek tego typu.
Kraj budowy | |||
---|---|---|---|
Stocznia |
Barrow, Chantham, Armstrong, Beardmore, Scott, Fairfield, Cammell Laird, Swan Hunter, Denny, Thornycroft(inne języki), John Brown, Palmer, White, Yarrow(inne języki) | ||
Zbudowane |
58 | ||
Użytkownicy | |||
Uzbrojenie: | |||
Grupa I: 4 wt 450 mm Grupa II: 5 wt 450 mm Grupa III: 5 wt 450 mm | |||
Załoga |
30 oficerów i marynarzy | ||
Wyporność: | |||
• na powierzchni |
Grupa I: 655 ton | ||
• w zanurzeniu |
Grupa I: 796 ton | ||
Długość |
Grupa 1: 54 metry | ||
Szerokość |
4,59 metra | ||
Napęd: | |||
2 silniki Diesla, 2 silniki elektryczne 2 wały napędowe 1600 bhp/840 shp | |||
Prędkość: • na powierzchni • w zanurzeniu |
| ||
Zasięg: | |||
• na powierzchni |
3000 Mm @ 10 węzłów na powierzchni; | ||
|