Loading AI tools
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Całopalenie lub ofiara całopalenia (hebr. עלה, trb. 'ola, stgr. ὁλόκαυστος, trb. holokaustos[1], łac. holocaustum) – ofiara składana bóstwu, całkowicie trawiona przez ogień[2].
Obrzęd popularny szczególnie w tradycji żydowskiej, wielokrotnie wspomniany w Biblii. Po raz pierwszy w starotestamentowym obrazie potopu, następnie między innymi w kontekście ofiary Abrahama (ostatecznie dokonanej z baranka, zamiast jego syna Izaaka[2]). Oprócz tego sposób i okoliczności jego przeprowadzania zostały opisane również w Księdze Liczb oraz w Kodeksie Kapłańskim pochodzącym z Księgi Kapłańskiej – tam, pełniący rolę różnych rodzajów ofiar, na przykład ofiary codziennej lub ofiary w szabat[3].
Dla wyznawców judaizmu całopalenie było znakiem uznania Jahwe za prawdziwego Boga. Pomimo tego, że na początku ofiary te mogły mieć charakter indywidualny, z czasem wykonywanie rytuału zostało zarezerwowane jedynie kapłanom[2].
Palenie ofiary jest symbolem, że składający ofiarę niczego z niej nie zabierze ze sobą z powrotem.
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.