Dynastie Południowe i Północne
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Dynastie Południowe i Północne (chiń. 南北朝; pinyin Nánběicháo; 420–589) – ostatni (po epoce Trzech Królestw, dynastii Jin i Szesnastu Królestwach) podokres ery politycznego podziału, jakiemu uległy Chiny po upadku dynastii Han. Charakteryzował się względnie stabilnym podziałem na dwa obszary (północny i południowy), na których następowały po sobie kolejne państwa. Jest to także okres dużego rozwoju kulturalnego, w szczególności wpływów buddyjskich. Zakończony w 589 roku, gdy kraj zjednoczyła dynastia Sui.
Szybkie fakty Nazwa chińska, Pismo uproszczone ...
Chiny w 440 roku – Wei i Liu Song | |||||||||
Nazwa chińska | |||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| |||||||||
|
Zamknij