Faure Gnassingbé
prezydent Togo / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Drogi AI, mówmy krótko, odpowiadając po prostu na te kluczowe pytania:
Czy możesz wymienić najważniejsze fakty i statystyki dotyczące Faure Gnassingbé?
Podsumuj ten artykuł dla 10-latka
Faure Essozimna Gnassingbé (ur. 6 czerwca 1966 w Afagnanie) – togijski polityk, minister zaopatrzenia, kopalń, poczty i telekomunikacji w latach 2003–2005. Prezydent Togo od 5 do 25 lutego 2005 oraz ponownie od 4 maja 2005.
Pełne imię i nazwisko |
Faure Essozimna Gnassingbé | ||
---|---|---|---|
Data i miejsce urodzenia |
6 czerwca 1966 | ||
Prezydent Togo | |||
Okres |
od 4 maja 2005 | ||
Przynależność polityczna |
Unia na rzecz Republiki | ||
Poprzednik |
Bonfoh Abbass (p.o.) | ||
Prezydent Togo | |||
Okres |
od 5 lutego 2005 | ||
Przynależność polityczna |
Zgromadzenie Ludu Togijskiego | ||
Poprzednik | |||
Następca |
Bonfoh Abbass (p.o.) | ||
Przewodniczący Wspólnoty Gospodarczej Państw Afryki Zachodniej (ECOWAS) | |||
Okres |
od 4 czerwca 2017 | ||
Poprzednik | |||
Następca | |||
Odznaczenia | |||
|
Faure Gnassingbé, syn wieloletniego prezydenta Gnassingbé Eyadémy, po ukończeniu studiów za granicą rozpoczął karierę polityczną w kraju. W 1999 został członkiem parlamentu, a w 2003 członkiem rządu. 5 lutego 2005 po śmierci ojca, z naruszeniem konstytucji i przy poparciu wojska, został mianowany prezydentem Togo. Złamanie prawa wywołało protesty społeczności międzynarodowej, zwłaszcza ze strony Unii Afrykańskiej i Wspólnoty Gospodarczej Państw Afryki Zachodniej (ECOWAS). Pod wpływem nacisków i nałożonych sankcji Gnassingbé zrezygnował ze stanowiska prezydenta i zgodził się przeprowadzić wybory prezydenckie.
Wybory, przeprowadzone w kwietniu 2005 w atmosferze przemocy, zamieszek i protestów opozycji, przyniosły mu zwycięstwo i powrót na urząd szefa państwa. W sierpniu 2006 doprowadził do porozumienia politycznego z partiami opozycyjnymi, w rezultacie którego w październiku 2007 przeprowadzono wolne wybory parlamentarne. W marcu 2010 uzyskał reelekcję w wyborach prezydenckich, których wyniki zostały jednak odrzucone przez opozycję.
Polityka zagraniczna prezydenta Gnassingbé opiera się na zasadzie niezaangażowania. Utrzymuje poprawne stosunki z państwami regionu, do szczególnie ważnych należą relacje z Francją, Niemcami i Chinami. Choć w czasie jego prezydentury odnotowano stopniową poprawę ochrony praw człowieka, w kraju w dalszym ciągu dochodzi do przypadków naruszeń praw osób zatrzymanych, ograniczania swobody wypowiedzi i bezkarności służb bezpieczeństwa.