Gospodarka Republiki Środkowoafrykańskiej
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Gospodarka Republiki Środkowoafrykańskiej – gospodarka rynkowa, jeden z najbiedniejszych i najmniej rozwiniętych krajów świata[7][8]. Najważniejszą gałęzią gospodarki jest rolnictwo, które stanowi 58% PKB kraju[9]. Według danych Banku Światowego w 2016 roku PKB Republiki Środkowoafrykańskiej wyniosło prawie 1,8 mld USD, co zapewniło mu 172. miejsce (z 193 miejsc) na świecie według wielkości nominalnej PKB[10].
Dzielnica handlowa w Bangi, stolicy kraju | |
Informacje ogólne | |
Waluta | |
---|---|
Bank centralny | |
Rok podatkowy | |
Dane statystyczne | |
PKB (nominalny) | |
PKB (ważony PSN) |
3,211 mld dolarów międzynar.[2] (2016) |
PKB per capita |
382 USD |
Wzrost PKB |
4,5%[3] (2016) |
Struktura PKB |
rolnictwo 58% |
Inflacja |
3,3% (2016) |
Wymiana handlowa | |
Eksport |
77 mln USD (2016) |
Towary eksportowane | |
Główni partnerzy |
Norwegia 52,2% |
Import |
375,3 mln USD (2016) |
Towary importowane |
żywność, odzież, produkty naftowe, maszyny, wyposażenie elektryczne, pojazdy motorowe, chemikalia, leki |
Główni partnerzy |
Norwegia 39,3% |
Zatrudnienie | |
Siła robocza |
72,7% (2016)[4] |
Stopa bezrobocia |
6,9% (2016)[5] |
Wskaźniki jakości życia | |
Ludność poniżej progu ubóstwa |
66,3% (2008) |
Współczynnik Giniego |
56,3 (2013)[6] |
Finanse publiczne | |
Dług publiczny |
686,9 mln USD (2016) |
Republika Środkowoafrykańska jest słabo zaludnionym państwem bez dostępu do morza. Bardzo duże znaczenie w gospodarce narodowej ma rolnictwo, które zapewnia pracę większości mieszkańców kraju. Jest jednak mało wydajne i słabo zmechanizowane, ale zapewnia większość podstawowych potrzeb żywnościowych ludności[11]. Z powodu niskich dochodów coraz więcej mieszkańców przeprowadza się do miast, a wskaźnik urbanizacji rośnie średnio 2,6% rocznie[12].
Gospodarka zdominowana jest przez kapitał zagraniczny, głównie francuski, ale władze państwa starają się przyciągnąć inwestorów z innych państw, w tym z Libii, Tajwanu, Chin, Niemiec i Japonii[11]. Pod presją Banku Światowego oraz Międzynarodowego Funduszu Walutowego w latach 80. i 90. XX wieku Republika Środkowoafrykańska zmniejszyła wydatki rządowe, zliberalizowała ceny, sprywatyzowała część przedsiębiorstw państwowych, dewaluowała franka CFA oraz wprowadziła dotacje dla rolnictwa i leśnictwa. Po tym jak Francja zmniejszyła swoje zobowiązania finansowe wobec dawnych kolonii finanse kraju uległy znacznemu pogorszeniu[11].
W 2018 roku Republika Środkowoafrykańska zajęła 184. miejsce (na 190) w rankingu Doing Business[13].