HMS Prince of Wales (1939)
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
HMS Prince of Wales – brytyjski pancernik z okresu II wojny światowej, jeden z pięciu okrętów typu King George V.
Historia | |||
Stocznia |
Cammell Laird, Birkenhead | ||
---|---|---|---|
Położenie stępki |
1 stycznia 1937 | ||
Wodowanie |
3 maja 1939 | ||
Royal Navy | |||
Wejście do służby |
31 marca 1941 | ||
Zatonął |
10 grudnia 1941 | ||
Dane taktyczno-techniczne | |||
Wyporność |
projektowana standardowa: 35 990 ts | ||
Długość |
227,12 m | ||
Szerokość |
31,45 m na KLW | ||
Zanurzenie |
9,9 m | ||
Napęd | |||
8 kotłów, 4 turbiny parowe, 110 000 shp | |||
Prędkość |
27,62 węzła | ||
Zasięg |
14 000 Mm przy 10 w. | ||
Uzbrojenie | |||
grudzień 1941: 10 dział kal. 356 mm 16 dział kal. 133 mm 49 dział plot. kal. 40 mm 7 dział plot. kal. 20 mm | |||
Wyposażenie lotnicze | |||
1 katapulta, 2 wodnosamoloty | |||
Załoga |
1521 (grudzień 1941) | ||
|
Został zbudowany w stoczni Cammell Laird w Birkenhead. Banderę Royal Navy podniesiono na nim 19 stycznia 1941 roku, chociaż formalnie został przyjęty do służby dopiero 31 marca, po zakończeniu prac stoczniowych. Z uwagi na toczące się działania wojenne pancernik nie odbył całego programu prób morskich i szkolenia załogi. Jego pierwszą akcją bojową był udział w pościgu za niemieckim pancernikiem „Bismarck” wraz z bitwą w Cieśninie Duńskiej 24 maja 1941 roku. W jej trakcie zatonął brytyjski krążownik liniowy „Hood”, a „Prince of Wales” odniósł poważne uszkodzenia i stracił 13 zabitych marynarzy.
Po remoncie w Rosyth okręt powrócił do służby w Home Fleet. Od 4 do 18 sierpnia gościł na pokładzie premiera Winstona Churchilla w jego podróży dyplomatycznej do Ameryki Północnej. W Zatoce Placentia u wybrzeży Nowej Fundlandii doszło do spotkania z prezydentem Stanów Zjednoczonych Franklinem D. Rooseveltem, podczas którego uchwalono Kartę Atlantycką. Na przełomie września i października wziął udział w operacji Halberd na Morzu Śródziemnym – osłonie konwoju z zaopatrzeniem dla Malty.
W październiku 1941 roku, w związku z zaostrzającą się sytuacją polityczno-militarną na Dalekim Wschodzie, zapadła decyzja o wysłaniu do Singapuru dwóch ciężkich okrętów brytyjskich, które miałyby szachować siły japońskie w Azji Południowo-Wschodniej. Wybór padł na „Prince of Wales” i krążownik liniowy „Repulse”. Utworzyły one Zespół Z (Force Z) pod dowództwem admirała Thomasa Philipsa. Okręty dotarły do Singapuru 2 grudnia, sześć dni przed japońską agresją. 8 grudnia wyszły w morze, by zaatakować desanty przeciwnika. Po fiasku operacji, w drodze powrotnej, 10 grudnia zostały zaatakowane przez japońskie samoloty bombowo-torpedowe w pobliżu miejscowości Kuantan. W bitwie powietrzno-morskiej zatopione zostały „Repulse” i „Prince of Wales” wraz z 840 marynarzami obu jednostek, w tym admirałem Philipsem i dowódcą pancernika, komandorem Johnem C. Leachem.
Wrak „Prince of Wales” pozostał na dnie Morza Południowochińskiego i jest chroniony jako grób 327 członków jego załogi.