![cover image](https://wikiwandv2-19431.kxcdn.com/_next/image?url=https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/3/32/Gluteus_minimus_muscle_-_animation04.gif/640px-Gluteus_minimus_muscle_-_animation04.gif&w=640&q=50)
Mięsień pośladkowy mały
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Mięsień pośladkowy mały (łac. musculus gluteus minimus) – w anatomii człowieka wachlarzowaty, pierzasty mięsień należący do grupy tylnej mięśni grzbietowych obręczy kończyny dolnej, jeden z trzech mięśni pośladkowych[1][2]. Położony jest pod mięśniem pośladkowym średnim i mięśniem naprężaczem powięzi szerokiej[1]. Jego przyczepem początkowym jest powierzchnia pośladkowa talerza kości biodrowej, między kresą pośladkową przednią i dolną. Dalej włókna mięśniowe zbiegają się wachlarzowato, tworząc silne, krótkie ścięgno, które przyczepia się na powierzchni przedniej krętarza większego kości udowej. Między jego ścięgnem a szczytem krętarza większego znajduje się kaletka maziowa[1][3]. Mięsień pośladkowy mały unaczyniony jest przez tętnicę pośladkową górną i tętnicę okalającą udo boczną (od tętnicy głębokiej uda), a unerwiony przez nerw pośladkowy górny ze splotu krzyżowego (L4–S1)[1][3].
![Thumb image](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/3/32/Gluteus_minimus_muscle_-_animation04.gif/320px-Gluteus_minimus_muscle_-_animation04.gif)
Jest on najsilniejszym rotatorem wewnętrznym uda. Działa podobnie do mięśnia pośladkowego średniego. Oba powodują ruchy biodra w trzech płaszczyznach:
- w płaszczyźnie czołowej – oba mięśnie pośladkowe odwodzą udo w stawie biodrowym,
- w płaszczyźnie strzałkowej – części przednie zginają staw biodrowy, części tylne go prostują,
- w płaszczyźnie poziomej – części przednie rotują staw biodrowy do wewnątrz, części tylne na zewnątrz[1][3].
Przy ustalonym udzie tzn. np. podczas stania na jednej nodze zbliżają talerz kości biodrowej do krętarza większego kości udowej unosząc tym samym stronę przeciwną miednicy[1][3][2].