Neukamerun
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Neukamerun (z niem. Nowy Kamerun) – określenie terytoriów w środkowo-zachodniej Afryce, przejętych przez Cesarstwo Niemieckie od Francji w 1911 r.
kolonia | |||
1911–1916 | |||
| |||
Państwo | |||
---|---|---|---|
Data powstania |
1911 | ||
Data likwidacji |
1916 | ||
5°N 16°E |
W 1907 r. Theodor Seitz, gubernator niemieckiego Kamerunu, bronił niemieckich posiadłości przed francuskimi próbami ekspansji.
Francja i Niemcy rywalizowały o kontrolę nad Marokiem. Gdy w 1911 r. wybuchł kryzys agadirski udało się 4 listopada doprowadzić do podpisania wynegocjowanego traktatu feskiego. W jego wyniku Francja zrzekła się fragmentu swojej części Konga, w zamian za niemiecką rezygnację z prób uzyskania wpływu na Maroko oraz niewielki kawałek północno-wschodniego Kamerunu.
Kamerun powiększył się z 465 000 km² do 760 000 km².
W 1916 r., po rozbiciu niemieckich sił w Afryce, Francja uzyskała od Niemiec zwrot oddanych pięć lat wcześniej terytoriów. Po zakończeniu I wojny światowej Francja uzyskała kontrolę nad niemal całym Kamerunem, jako terytorium mandatowym.
Obecnie Neukamerun jest podzielony pomiędzy Czad, RŚA, Kongo i Gabon.