Loading AI tools
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Piłka nożna na Letnich Igrzyskach Olimpijskich 1912 w Sztokholmie rozgrywana była w dniach 29 czerwca – 5 lipca 1912 roku[1]. Piłka nożna była jedną ze 102 zawodów rozgrywanych podczas igrzysk olimpijskich 1912, a także po raz 4. była w programie letnich igrzysk olimpijskich. W turnieju wzięło udział 11 reprezentacji (wszystkie z Europy). Złoty medal zdobyła reprezentacja Wielkiej Brytanii[2]. Natomiast srebrny i brązowy medal zdobyły kolejno, podobnie jak na turnieju olimpijskim 1908 w Londynie, reprezentacja Danii i reprezentacja Holandii[3][4].
| |||
Ilustracja z oficjalnego raportu. | |||
Dyscyplina | |||
---|---|---|---|
Organizator | |||
Szczegóły turnieju | |||
Gospodarz | |||
Otwarcie |
29 czerwca 1912, Sztokholm | ||
Zamknięcie (finał) |
5 lipca 1912, Solna | ||
Liczba drużyn |
11 (z 1 konfederacji) | ||
Stadion |
3 (w 3 miastach) | ||
I miejsce | |||
II miejsce | |||
III miejsce | |||
Statystyki turnieju | |||
Liczba meczów |
17 | ||
Liczba bramek |
94 (5,53 na mecz) | ||
Król strzelców |
Gottfried Fuchs (10 goli) |
Mecze odbyły się na trzech miastach:
Sztokholm | |
---|---|
Stadion Olimpijski Pojemność: 33 000 | |
Solna | |
Råsunda IP | |
Traneberg | |
Tranebergs | |
Do turnieju zgłosiła się rekordowa liczba 11 reprezentacji (wszystkie z Europy), w tym reprezentacja Wielkiej Brytanii.
Początkowo zgłosiły się również reprezentacja Belgii i reprezentacja Francji, jednak na krótko przed losowaniem wycofały się z udziału, natomiast zgłoszenie reprezentacji Czech zostało odrzucone z powodu braku członkostwa w FIFA.
W turnieju udział wzięło 135+28 zawodników[5]:
W pierwszej rundzie turnieju reprezentacja Szwecji odpadła w meczu otwarcia po przegranej 4:3 po dogrywce z reprezentacją Holandii po decydującym golu Jana Vosa. Reprezentacja Finlandii wygrała 3:2 po dogrywce z reprezentacją Włoch 29 czerwca 1912 roku na Tranebergs w Tranebergu.
Od drugiej rundy udział w turnieju rozpoczęły: reprezentacja Danii, reprezentacja Norwegii, reprezentacja Imperium Rosyjskiego (przegrana 2:1 z reprezentacją Finlandii), reprezentacja Węgier oraz reprezentacja Wielkiej Brytanii, która wygrała 7:0 z reprezentacją Węgier, a gole zdobyli: 6 goli Harold Walden oraz 1 gola kapitan Vivian Woodward – środkowy napastnik Chelsea Londyn, mistrz olimpijski 1908.
Natomiast w półfinale reprezentacja Wielkiej Brytanii wygrała 4:0 z reprezentacją Finlandii, a w drugim półfinale reprezentacja Danii wygrała 4:1 z reprezentacją Holandii, dla której samobójczego gola zdobył Harald Hansen. W finale turnieju po raz drugi zagrały reprezentacja Wielkiej Brytanii i reprezentacja Danii, w którym Team GB wygrał 4:2 i tym samym obronił tytuł mistrza olimpijskiego, natomiast reprezentacja Danii od 30. minuty grała w osłabieniu z powodu kontuzji Charlesa Buchwalda.
Dla drużyn, które odpadły z turnieju, rozegrano tzw. Turniej pocieszenia, który wygrała reprezentacja Węgier[6]. Medali za miejsca w turnieju nie przyznano[3].
Zawodnik reprezentacji Cesarstwa Niemieckiego – Gottfried Fuchs wyrównał rekord zdobytych goli w rozgrywkach międzynarodowych (ustanowiony przez Duńczyka Sophusa Nielsena na turnieju olimpijskim 1908) z 10 golami przeciwko reprezentacji Imperium Rosyjskiego. Rekord utrzymał się do 2001 roku.
Pierwsza runda | Druga runda | Półfinały | Finał | |||||||||||||||
Wielka Brytania | ||||||||||||||||||
30 czerwca – Sztokholm | ||||||||||||||||||
wolny los | ||||||||||||||||||
Wielka Brytania | 7 | |||||||||||||||||
Węgry | 0 | |||||||||||||||||
Węgry | ||||||||||||||||||
2 lipca – Sztokholm | ||||||||||||||||||
wolny los | ||||||||||||||||||
Wielka Brytania | 4 | |||||||||||||||||
29 czerwca – Sztokholm | ||||||||||||||||||
Finlandia | 0 | |||||||||||||||||
Włochy | 2 | |||||||||||||||||
30 czerwca – Sztokholm | ||||||||||||||||||
Finlandia | 3 | |||||||||||||||||
Finlandia | 2 | |||||||||||||||||
Imperium Rosyjskie | 1 | |||||||||||||||||
Imperium Rosyjskie | ||||||||||||||||||
4 lipca – Sztokholm | ||||||||||||||||||
wolny los | ||||||||||||||||||
Wielka Brytania | 4 | |||||||||||||||||
Dania | 2 | |||||||||||||||||
Dania | ||||||||||||||||||
30 czerwca – Sztokholm | ||||||||||||||||||
wolny los | ||||||||||||||||||
Dania | 7 | |||||||||||||||||
Norwegia | 0 | |||||||||||||||||
Norwegia | ||||||||||||||||||
2 lipca – Sztokholm | ||||||||||||||||||
wolny los | ||||||||||||||||||
Dania | 4 | |||||||||||||||||
29 czerwca – Sztokholm | ||||||||||||||||||
Holandia | 1 | Mecz o 3. miejsce | ||||||||||||||||
Holandia | 4 | |||||||||||||||||
30 czerwca – Sztokholm | 4 lipca – Sztokholm | |||||||||||||||||
Szwecja | 3 | |||||||||||||||||
Holandia | 3 | Holandia | 9 | |||||||||||||||
29 czerwca – Sztokholm | ||||||||||||||||||
Austria | 1 | Finlandia | 0 | |||||||||||||||
Austria | 5 | |||||||||||||||||
Cesarstwo Niemieckie | 1 | |||||||||||||||||
29 czerwca 1912 11:00 |
Włochy |
2:3 (Dogrywka) (2:2) |
Finlandia |
Tranebergs IP, Traneberg Widzów: 600 Sędzia: Hugo Meisl |
29 czerwca 1912 15:00 |
Austria Johann Studnicka 58' Leopold Neubauer 62' Robert Merz 75', 81' Robert Cimera 89' |
5:1 (0:1) |
Niemcy |
Råsunda IP, Solna Widzów: 2 000 Sędzia: Herbert James Willing |
29 czerwca 1912 19:00 |
Szwecja |
3:4 (Dogrywka) (3:4, 3:3, 1:2) |
Holandia |
Stadion Olimpijski, Sztokholm Widzów: 14 000 Sędzia: George Wagstaffe Simmons |
30 czerwca 1912 10:00 |
Finlandia |
2:1 (1:0) |
Imperium Rosyjskie |
Tranebergs IP, Traneberg Widzów: 300 Sędzia: Per Sjöblom |
30 czerwca 1912 13:30 |
Wielka Brytania |
7:0 (3:0) |
Węgry | Stadion Olimpijski, Sztokholm Widzów: 8 000 Sędzia: Christiaan Jacobus Groothoff |
30 czerwca 1912 16:30 |
Dania |
7:0 (3:0) |
Norwegia | Råsunda IP, Solna Widzów: 700 Sędzia: Ruben Gelbord |
30 czerwca 1912 19:00 |
Holandia |
3:1 (3:1) |
Austria 41' Alois Müller |
Råsunda IP, Solna Widzów: 7 000 Sędzia: David Philip |
2 lipca 1912 15:00 |
Wielka Brytania |
4:0 (2:0) |
Finlandia | Stadion Olimpijski, Sztokholm Widzów: 4 000 Sędzia: Ruben Gelbord |
2 lipca 1912 19:00 |
Dania |
4:1 (3:0) |
Holandia |
Stadion Olimpijski, Sztokholm Widzów: 6 000 Sędzia: Ede Herczog |
4 lipca 1912 15:00 |
Holandia |
9:0 (4:0) |
Finlandia | Råsunda IP, Solna Widzów: 1 000 Sędzia: Per Sjöblom |
4 lipca 1912 19:00 |
Wielka Brytania |
4:2 (4:1) |
Dania |
Stadion Olimpijski, Sztokholm Widzów: 25 000 Sędzia: Christiaan J. Groothoff |
Reprezentacja Węgier przystąpiła do turnieju dopiero od drugiej rundy.
1 lipca 1912 11:00 |
Austria |
1:0 (1:0) |
Norwegia | Tranebergs IP, Traneberg Widzów: 200 Sędzia: Per Sjöblom |
1 lipca 1912 17:00 |
Cesarstwo Niemieckie Gottfried Fuchs 2', 9', 21', 28', 34' Gottfried Fuchs 46', 51', 55', 65', 69' Fritz Förderer 6', 27', 53', 66' Karl Burger 30' Emil Oberle 58' |
16:0 (8:0) |
Imperium Rosyjskie | Råsunda IP, Solna Widzów: 2 000 Sędzia: Christiaan Jacobus Groothoff |
1 lipca 1912 19:00 |
Włochy |
1 : 0 (1:0) |
Szwecja | Råsunda IP, Solna Widzów: 2 500 Sędzia: Herbert James Willing |
3 lipca 1912 15:00 |
Węgry |
3 : 1 (2:0) |
Cesarstwo Niemieckie 56' Fritz Förderer |
Råsunda IP, Solna Widzów: 2 000 Sędzia: Christiaan Jacobus Groothoff |
3 lipca 1912 19:00 |
Austria |
5 : 1 (2:0) |
Włochy |
Stadion Olimpijski, Sztokholm Widzów: 3 500 Sędzia: Herbert James Willing |
5 lipca 1912 19:00 |
Węgry |
3 : 0 (1:0) |
Austria | Råsunda IP, Solna Widzów: 5 000 Sędzia: Herbert James Willing |
Lp. | Reprezentacja | M | Z | R | P | BZ | BS | RB | Pkt |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Wielka Brytania | 3 | 3 | 0 | 0 | 15 | 2 | +13 | 6 | |
Dania | 3 | 2 | 0 | 1 | 13 | 5 | +8 | 4 | |
Holandia | 4 | 3 | 0 | 1 | 17 | 8 | +9 | 6 | |
4. | Finlandia | 4 | 2 | 0 | 2 | 5 | 16 | −11 | 4 |
5. | Węgry | 3 | 2 | 0 | 1 | 6 | 8 | −1 | 4 |
6. | Austria | 5 | 3 | 0 | 2 | 12 | 8 | +4 | 6 |
7. | Cesarstwo Niemieckie | 3 | 1 | 0 | 2 | 18 | 8 | +10 | 2 |
8. | Włochy | 3 | 2 | 0 | 1 | 4 | 8 | −4 | 4 |
9. | Szwecja | 2 | 0 | 0 | 2 | 3 | 5 | −2 | 0 |
10. | Imperium Rosyjskie | 2 | 0 | 0 | 2 | 1 | 18 | −17 | 0 |
11. | Norwegia | 2 | 0 | 0 | 2 | 0 | 8 | −8 | 0 |
Baza danych Międzynarodowego Komitetu Olimpijskiego wymienia tylko jedenastu zawodników jako medalistów z każdej reprezentacji, którzy zagrali w pierwszym meczu dla swojej reprezentacji[7]. Poniższa lista zawiera tych jedenastu graczy, a także wszystkich innych graczy, którzy przynajmniej raz wystąpili dla swojej reprezentacji podczas turnieju.
Medal | Reprezentacja | Zawodnicy |
---|---|---|
Wielka Brytania | Arthur Berry, Ronald Brebner, Thomas Burn, Joseph Dines, Edward Hanney, Gordon Hoare, Arthur Knight, Charles Littlewort, Douglas McWhirter, Ivan Sharpe, Harold Stamper, Harold Walden, Vivian Woodward, Gordon Wright | |
Dania | Paul Berth, Charles Buchwald, Hjalmar Christoffersen, Harald Hansen, Sophus Hansen, Emil Jørgensen, Ivar Lykke, Nils Middelboe, Oskar Nielsen, Poul Nielsen, Sophus Nielsen, Anthon Olsen, Axel Petersen, Axel Thufason, Vilhelm Wolfhagen | |
Holandia | Piet Bouman, Joop Boutmy, Nico Bouvy, Huug de Groot, Bok de Korver, Nico de Wolf, Constant Feith, Gé Fortgens, Just Göbel, Dirk Lotsij, Caesar ten Cate, Jan van Breda Kolff, Jan van der Sluis, Jan Vos, David Wijnveldt |
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.