Pływanie na Letnich Igrzyskach Olimpijskich 1912 – 100 m stylem dowolnym mężczyzn
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Wyścig na 100 metrów stylem dowolnym mężczyzn był jedną z konkurencji pływackich rozgrywanych podczas V Igrzysk Olimpijskich w Sztokholmie. Wystartowało 34 (z 62 zgłoszonych) zawodników z dwunastu reprezentacji.
- Główny artykuł: Pływanie na Letnich Igrzyskach Olimpijskich 1912.
Letnie Igrzyska Olimpijskie 1912 | |||
| |||
Miejsce | |||
---|---|---|---|
Termin | |||
Liczba sportowców |
62 (34 wystartowało) | ||
Obiekt rozgrywek |
Djurgårdsbrunnsviken | ||
Złoty medal | |||
Srebrny medal | |||
Brązowy medal |
Obrońcą tytułu olimpijskiego był Amerykanin Charles Daniels, zdobywca złota na tym dystansie na Olimpiadzie Letniej w Atenach w 1906 roku i na IV Letnich Igrzyskach Olimpijskich w Londynie w 1908 roku. Na początku 1912 roku Daniels był także rekordzistą świata na 110 jardów stylem dowolnym czasem 1:02,8 ustanowionym 15 kwietnia 1910 roku w Nowym Jorku. Ostatecznie Amerykanin zakończył swoją karierę sportową przed igrzyskami w Sztokholmie, a rolę pretendenta do złotego medalu przejął Niemiec Kurt Bretting, który 6 kwietnia 1912 roku, pobił rekord Amerykanina o 0,4 sekundy.
Ekipie Amerykańskiej przewodził mało znany zawodnik Duke Kahanamoku. Nie startował on w mistrzostwach krajowych z powodów czysto logistycznych – podróżowanie z Hawajów na kontynent nie było wtedy proste, lecz prawdopodobnie Amerykanin ustanawiał rekordowe czasy w swoim miejscu zamieszkania.
Doszło do pewnych kontrowersji w fazie półfinałowej, które rozpisane zostały na wieczór 7 lipca, zaledwie kilka godzin po wyścigach ćwierćfinałowych. Jednak zawodnicy amerykańscy, którzy zakwalifikowali się do półfinałów nie stawili się na starcie, myśląc, iż wyścigi popołudniowe kwalifikują ich do finału, który miał zostać rozegrany 9 lipca. Sędziowie pozwolili zorganizować dodatkowy wyścig dla Amerykanów i dla włoskiego zawodnika Mario Massy, który ominął start w ćwierćfinale z powodu „nieporozumienia”. Sędziowie jednak postawili warunek, że zwycięzca dodatkowego wyścigu zakwalifikuje się do finału wyłącznie w przypadku osiągnięcie lepszego czasu niż trzeci zawodnik w pierwszego półfinału. Ostatecznie Kahanamoku nie tylko osiągnął lepszy czas niż trzeci zawodnik, lecz wyrównał rekord świata Kurta Bettinga. W finale Hawajczyk z łatwością zdobył złoty medal.