Pływanie na Letnich Igrzyskach Olimpijskich 1912 – 400 m stylem dowolnym mężczyzn
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Wyścig na 400 metrów stylem dowolnym mężczyzn był jedną z konkurencji pływackich rozgrywanych podczas V Igrzysk Olimpijskich w Sztokholmie. Wystartowało 26 (ze zgłoszonych początkowo 66) zawodników z trzynastu ekip narodowych.
- Główny artykuł: Pływanie na Letnich Igrzyskach Olimpijskich 1912.
Letnie Igrzyska Olimpijskie 1912 | |||
| |||
Miejsce | |||
---|---|---|---|
Termin | |||
Liczba sportowców |
66 (26 wystartowało) | ||
Obiekt rozgrywek |
Djurgårdsbrunnsviken | ||
Złoty medal | |||
Srebrny medal | |||
Brązowy medal |
Rekord świata na dystansie 440 jardów należał do Australijczyka Franka Beaurepaire'a, który zdobył na tym dystansie srebrny medal na IV Letnich Igrzyskach Olimpijskich w Londynie cztery lata wcześniej. Beaurepaire nie startował na igrzyskach w Sztokholmie, gdyż rok wcześniej zadeklarował się jako profesjonalista by wziąć udział w kursie pływackim i ratowniczym. Beaurepaire powrócił do rywalizaji na igrzyskach w 1920 i 1924 roku. Największą nadzieją ekipy Australazji był Harold Hardwick, który w 1911 roku został amatorskim mistrzem Wielkiej Brytanii na dystansie 440 jardów. Hardwick po zakończeniu kariery pływackiej został zawodowym mistrzem kraju w boksie w wadze ciężkiej.
Przed igrzyskami rekord świata na tym dystansie należał do Węgra Béli Las-Torresa, który 5 czerwca 1912 w Budapeszcie uzyskał wynik 5:28,4
Podczas igrzysk w Sztokholmie złoto przypadło jednak reprezentantowi Kanady. Mistrzem olimpijskim został George Hodgson, który zaledwie cztery dni wcześniej wygrał finał wyścigu na 1500 metrów. Hodgson stał się znany, gdy w 1910 roku na mistrzostwach kraju zwyciężył na każdym dystansie, w którym brał udział. W 1911 roku wygrał wyścig na jedną milę na Festiwalu Imperium w Londynie, a następnie rozpoczął studia na Uniwersytecie w Montrealu. w 1912 roku zdominował zarówno mistrzostwa krajowe jak również dwa najdłuższe dystanse na igrzyskach. Po zakończeniu I wojny światowej Hondgson wystartował na igrzyskach w Antwerpii w 1920 roku, jednak nie zdołał się zakwalifikować do finału na żadnym z dystansów. Zdobywca srebrnego medalu, Brytyjczyk John Hatfield zdobył tytuł amatorskiego mistrza kraju w 1912 i 1913 roku.