Rozłam radziecko-albański
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Rozłam radziecko-albański – pogorszenie relacji między Ludową Republiką Albanii a Związkiem Socjalistycznych Republik Radzieckich, do jakiego doszło w latach 1956-1961 i które zakończyło się całkowitym zerwaniem stosunków dyplomatycznych. W latach 1948-1960 ZSRR był w Albanii traktowany jako sojusznik strategiczny, a pomoc finansowa z Moskwy odgrywała podstawową rolę w rozwoju albańskiej gospodarki. Znaczenie Albanii w polityce radzieckiej było bardzo istotne, dopóki wrogie były stosunki ZSRR z Jugosławią. Gdy te zaczęły się poprawiać, a albański przywódca Enver Hoxha obawiał się dodatkowo odpowiedzialności za prowadzoną wcześniej politykę wewnętrzną opartą na wzorach stalinowskich, albańskie kierownictwo skorzystało z kryzysu w stosunkach radziecko-chińskich i przyjęło prochińską orientację w polityce zagranicznej.