Stigand
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Stigand (zm. 1072) – angielski duchowny przed inwazją Normanów na Anglię. Jego data narodzin jest nieznana, ale w 1020 roku służył jako kapelan królewski i doradca. W 1043 roku był mianowany biskupem Elmham, a później biskupem Winchesteru i arcybiskupem Canterbury. Stigand działał jako doradca kilku członków anglosaskiej i normandzkiej dynastii królewskiej z Anglii, służąc sześciu kolejnym królom. Ekskomunikowany przez kilku papieży za piastowanie jednocześnie dwóch biskupstw (w Winchesterze i Canterbury), został ostatecznie usunięty z urzędu w 1070 roku, a jego posiadłości i majątek osobisty zostały skonfiskowane przez Wilhelma Zdobywcę. Stigand został uwięziony w Winchesterze, gdzie zmarł, nie odzyskawszy wolności.
Arcybiskup Canterbury | |||
Kraj działania | |||
---|---|---|---|
Data i miejsce urodzenia |
nie później niż 1020 | ||
Data i miejsce śmierci | |||
Miejsce pochówku | |||
Biskup Winchester | |||
Okres sprawowania |
1047–1070 | ||
Arcybiskup Canterbury | |||
Okres sprawowania |
1052–1070 | ||
Wyznanie | |||
Sakra biskupia |
1043 | ||
|
Stigand służył królowi Kanutowi Wielkiemu jako kapelan w ufundowanym w 1020 przez władcę kościele w Ashingdon, a później także jako doradca. Rolę tę pełnił także podczas panowania synów Kanuta Wielkiego – Harolda I Zajęczej Stopy i Hardekanuta. Kiedy pasierb Kanuta Wielkiego, Edward Wyznawca, zastąpił na tronie Hardekanuta, Stigand prawdopodobnie został głównym zarządcą Anglii. Zakonni kronikarze z czasów Stiganda oskarżali go o wyłudzanie pieniędzy i ziemi od Kościoła. W 1066 roku bogatsze od posiadłości Stiganda były tylko dobra królewskie Harolda II Godwinsona.
W 1043 roku Edward mianował Stiganda biskupem Elmham, cztery lata później, w 1047 roku biskupem Winchesteru, a w 1052 roku metropolitą Canterbury. Ostatnie dwie funkcje Stigand sprawował jednocześnie, za co ekskomunikowało go pięciu kolejnych papieży (od Leona IX do Aleksandra II). Stigand był obecny przy łożu śmierci króla Edwarda i podczas koronacji Harolda II Godwinsona na króla Anglii w 1066 roku. Po śmierci Harolda Stigand został poddanym Wilhelma Zdobywcy. W Boże Narodzenie 1066 roku arcybiskup Yorku Ealdred koronował Wilhelma na króla Anglii. Ekskomunika Stiganda oznaczała, że mógł on tylko asystować przy obrzędzie.
Pomimo rosnących nacisków, aby usunąć Stiganda ze stanowiska, przebywał on na dworze królewskim aż do 1070 roku, gdy został usunięty z urzędu przez legatów papieskich i uwięziony w Winchesterze. Jego nieposłuszeństwo wobec papiestwa było wykorzystywane w celach propagandowych przez Normanów, wskazujących, że angielski Kościół jest zacofany i wymaga reform.