Loading AI tools
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Wawrzyniec Goślicki herbu Grzymała, znany także jako Laurentius Grimalius, Goslicius, Grimaldius (ur. ok. 1530 roku, zm. 31 października 1607 w Ciążeniu) – biskup poznański od 1601 roku, biskup przemyski od 1591 roku, biskup chełmski od 1590 roku, biskup kamieniecki od 1587 roku, kanclerz Księstwa Siedmiogrodzkiego za czasów Stefana Batorego, sekretarz królewski Stefana Batorego[1] i Zygmunta II Augusta, opat mogilski, kantor płocki w 1578 roku, dziekan kielecki, kanonik krakowski i sandomierski w 1577 roku[2], kanonik płockiej kapituły katedralnej[3], pisarz polityczny i mówca.
Wawrzyniec Goślicki, fragment renesansowego nagrobka w katedrze poznańskiej | ||
| ||
Kraj działania | ||
---|---|---|
Data urodzenia | ||
Data i miejsce śmierci | ||
Miejsce pochówku |
bazylika archikatedralna Świętych Apostołów Piotra i Pawła w Poznaniu | |
Biskup poznański | ||
Okres sprawowania |
1601–1607 | |
Biskup przemyski | ||
Okres sprawowania |
1591–1601 | |
Wyznanie | ||
Kościół | ||
Nominacja biskupia |
7 stycznia 1587 | |
Sakra biskupia |
12 lipca 1587 |
Data konsekracji |
12 lipca 1587 |
---|---|
Konsekrator |
Pochodził z okolic Płocka. Studiował na Akademii Krakowskiej, a następnie w Padwie, Bolonii. Przebywał również w Rzymie, gdzie poznał Pawła Manucjusza. W 1568 opublikował w Wenecji dzieło swojego życia – De optimo senatore libri duo, które ponownie opublikowano w Bazylei w roku 1593[4]. Po powrocie do kraju mianowany sekretarzem królewskim Zygmunta Augusta, spełniał różne funkcje dyplomatyczne. W 1575 podpisał elekcję cesarza Maksymiliana II Habsburga[5].
Mimo dwukrotnych starań (1578 i 1585), jakoby z winy Zamojskiego, nie udało mu się uzyskać stanowiska podkanclerzego koronnego.
10 grudnia 1585 wygłosił w Senacie znakomitą mowę jako reprezentant stanu duchownego. Był członkiem konfederacji generalnej zawiązanej 7 marca 1587 roku[6]. Podpisał pacta conventa Zygmunta III Wazy w 1587 roku[7]. W 1587 roku podpisał reces, sankcjonujący wybór Zygmunta III Wazy[8]. Jako oficjalny mówca wystąpił też w grudniu 1587 witając na podkrakowskim Kazimierzu przybyłego do Polski nowo wybranego króla elekta Zygmunta III Wazę. Obie mowy uważano za wzorcowe i ogłoszono drukiem. Streszcza ona w podniosłych słowach staropolską myśl polityczną oraz sąd Polaków o swoim państwie. W 1589 roku był sygnatariuszem ratyfikacji traktatu bytomsko-będzińskiego na sejmie pacyfikacyjnym[9]. Goślicki był zwolennikiem Jana Zamoyskiego, poparł go na sejmie w 1590 i pomógł przeforsować uchwałę o wykluczeniu arcyksięcia Maksymiliana z walki o tron polski w przyszłości.
Goślicki, będąc biskupem poznańskim, zwołał synody w:
Goślicki zmarł w Ciążeniu 31 października 1607. Pochowany w katedrze śś. Apostołów Piotra i Pawła w Poznaniu[11].
Goślicki był również mecenasem uczonych i artystów, między innymi Pawła Piaseckiego.
Dzieło De optimo senatore libri duo zadedykował Goślicki Zygmuntowi Augustowi. Opisał w nim idealnego męża stanu – senatora. Król winien być namiestnikiem Bożym i sługą, którego celem ma być szczęśliwe życie obywateli. Miał być wybierany przez senatorów, mianowanych przez króla spośród najcnotliwszych obywateli. Król, tak jak i mąż stanu, muszą znać dogłębnie aktualną sytuację w państwie i na świecie, filozofię, historię, ekonomię, retorykę. Winni kochać ojczyznę ponad wszystko, wyróżniać się rozsądkiem, sprawiedliwością, męstwem, umiarkowaniem, powagą, pobożnością, dobrodusznością i szlachetnością.
Goślicki opowiedział się za monarchią mieszaną (łac. mixta), w której szczególną rolę przypisywał senatowi utrzymującemu równowagę między królem a narodem (łac. populus co oznaczało wówczas szlachtę) i skupiającemu osoby doskonałe cnotą. Szczególna pozycja Senatorów ma gwarantować w kraju rządy podporządkowane Rozumowi i cnocie. Z tego powodu, król powinien w każdej sprawie zasięgać rady senatorów po to, by uniknąć kierowania się namiętnościami przy sprawowaniu rządów. Młodym ludziom zalecał służbę ojczyźnie na polu bitwy, starszym – w parlamencie. Do polityki dopuszczał również kapłanów. Podkreślał rolę zgodnego z prawem naturalnym, niezmiennego i powszechnie przestrzeganego prawa stanowionego. Opowiadał się za publiczną edukacją. Wyznawał zasadę urząd jest nagrodą za cnotę. Wykazał się imponującą wiedzą z zakresu filozofii i historii starożytnej.
Wyjątkowym jak na owe czasy pomysłem Goślickiego była teza, że cnota nie jest dziedziczna, czym podkopywał rolę szlachty jako głównej siły politycznej w kraju. Cnotę obywatelską zdefiniował jako wynik czterech katolickich cnót kardynalnych: roztropności, sprawiedliwości, męstwa i umiarkowania – a te miały mieć swoje źródło w woli Boga. Roztropność została zdefiniowana jako umiejętność, aby „rozstrzygać o rzeczach obecnych, minione zachowywać w pamięci, przewidywać przyszłe”. Cnotę sprawiedliwości natomiast podzielił na trzy rodzaje – sprawiedliwość naturalną, boską i ludzką (inaczej: cywilną), a tą ostatnia była - zdaniem Goślickiego – zarezerwowana dla senatorów (elity politycznej kraju)[12]. Sprzeciwiając się monarchii absolutnej i zwierzchnictwu ludu, Goślicki zalecał senatowi stanąć między władcą a ludem, kontrolując suwerena i reprezentując naród. Był jednym z pierwszych teoretyków politycznych, którzy opowiadali się za prawem do buntu przeciwko tyranii[13].
Rozprawę Goślickiego kilkakrotnie wydano w Anglii: w 1598 The Counsellor Exactly Portraited in two books, którego ponowna edycja w 1607 nosiła tytuł A Common Wealth of Good Counsaile. W 1660 niejaki J.G. wydał traktat The Sage Senator, stanowiący zniekształconą przeróbkę wcześniejszego tłumaczenia. Kolejny raz traktat został przetłumaczony i opublikowany przez W. Oldisworthe'a w roku 1773 jako The Accomplished Senator in two books written, którego reprint ukazał się w roku 1992 nakładem American Institute of Polish Culture (Miami). W USA panuje silne przeświadczenie, że treściami traktatu inspirowali się m.in. Thomas Jefferson i Thomas Paine, tworząc konstytucję USA[14].
Pod koniec życia pisał kolejny traktat De hereticis. Rozprawy tej nie ukończył, zaś jej autograf został najprawdopodobniej, wraz z innymi rękopisami, spalony przez Niemców po upadku Powstania Warszawskiego.
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.