Widłakowate
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Widłakowate (Lycopodiaceae) – rodzina roślin należąca do rzędu widłakowców. W przeszłości wyróżniany był tu tradycyjnie tylko rodzaj widłak Lycopodium, później wyodrębniono Phylloglossum. W XX wieku zaliczane tu rośliny były klasyfikowane w różnych ujęciach w różnej liczbie rodzajów. Po zastosowaniu badań molekularnych, dalszych analizach zmienności budowy i rewizjach systematycznych w 2016 przyjęty został system PPG I dzielący rodzinę na trzy podrodziny z 16 rodzajami i ok. 388 gatunkami[2][3][4]. Najwięcej gatunków należy do rodzajów: Phlegmariurus (ok. 250), Palhinhaea (ok. 25) i widlicz Diphasiastrum (ok. 20)[2].
Kolcowidłak jałowcowaty | |||
Systematyka[1][2] | |||
Domena | |||
---|---|---|---|
Królestwo | |||
Podkrólestwo | |||
Nadgromada | |||
Gromada | |||
Klasa | |||
Rząd | |||
Rodzina |
widłakowate | ||
Nazwa systematyczna | |||
Lycopodiaceae P. Beauv. ex Mirb. in Lam. & Mirb. Hist. Nat. Veg. 4: 293. 1802[2] | |||
|
Przedstawiciele rodziny spotykani są na wszystkich kontynentach z wyjątkiem Antarktydy. Największe zróżnicowanie gatunkowe występuje w strefie międzyzwrotnikowej, w której liczne gatunki występują zwłaszcza w górskich lasach mglistych oraz w wilgotnych siedliskach w obrębie roślinności alpejskiej[5]. Brak tych roślin na wielkich obszarach pustynnych[6]. Większość przedstawicieli to rośliny naziemne, do epifitów należą rośliny z rodzaju Phlegmariurus[7]. Do najszerzej rozprzestrzenionych, niemal kosmopolitycznych gatunków należą: Pseudolycopodiella caroliniana i widłak goździsty Lycopodium clavatum (obu brak tylko w Australii) oraz Palhinhaea cernua[5].
W polskiej florze występują przedstawiciele rodzajów: widłaczek (Lycopodiella), widlicz (Diphasiastrum), wroniec (Huperzia), widłak (Lycopodium) i kolcowidłak (Spinulum). Wszystkie te rośliny objęte są w Polsce ochroną gatunkową.