Wielkie Księstwo Oldenburga
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Księstwo Oldenburga, formalnie od 1815, a faktycznie od 1829 Wielkie Księstwo Oldenburga (niem. Großherzogtum Oldenburg)[1] – historyczne państwo niemieckie powstałe w 1815 roku z ziem dawnego Księstwa Oldenburga (państwo Świętego Cesarstwa Rzymskiego) włączonego w 1810 roku do Cesarstwa Francuskiego. Księstwo składało się z trzech oddzielnych terytoriów – Oldenburga i dwóch eksklaw: Birkenfeld (wcielonej w 1937 do Prus w zamian za Wilhelmshaven) i Eutin.
Ten artykuł dotyczy historii Oldnburga w latach 1815–1918. Zobacz też: Oldenburg (ujednoznacznienie). |
Szybkie fakty Język urzędowy, Stolica ...
1815–1918 | |||||
| |||||
Język urzędowy | |||||
---|---|---|---|---|---|
Stolica | |||||
Ustrój polityczny | |||||
Typ państwa | |||||
Pierwszy Wielki książę |
Piotr Fryderyk Ludwik | ||||
Ostatni Wielki książę | |||||
Powierzchnia • całkowita |
| ||||
Liczba ludności (1925) • całkowita • gęstość zaludnienia |
| ||||
Proklamacja republiki |
1918 | ||||
Mapa Oldenburga wraz z dwoma eksklawami: Birkenfeld i Eutin w ramach Cesarstwa Niemieckiego (1871-1918). |
Zamknij