Wilhelm Emmanuel von Ketteler
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Wilhelm Emmanuel von Ketteler (ur. 25 grudnia 1811 w Münster, zm. 13 lipca 1877 w Burghausen) – niemiecki biskup, od 1850 do śmierci ordynariusz Moguncji, teolog i polityk. Prekursor katolickiej nauki społecznej w Niemczech, chrześcijański reformator, delegat biskupa wrocławskiego na Brandenburgię i Pomorze (1848–1850).
Data i miejsce urodzenia | |||
---|---|---|---|
Data i miejsce śmierci | |||
Miejsce pochówku | |||
Biskupi Moguncji | |||
Okres sprawowania |
1850–1877 | ||
Wyznanie | |||
Kościół | |||
Prezbiterat |
1 czerwca 1844 | ||
Nominacja biskupia |
20 maja 1850 | ||
Sakra biskupia |
25 lipca 1850 | ||
|
Święcenia kapłańskie otrzymał 1 lipca 1844. W 1848 został deputowanym pierwszego ogólnoniemieckiego Zgromadzenia Narodowego. 25 lipca 1850 został powołany przez papieża Piusa IX na stanowisko biskupa w Moguncji zostając najmłodszym biskupem Niemiec (39 lat). Sprzeciwiał się zwierzchnictwu pruskiego państwa nad Kościołem i krytykował Kulturkampf, a podczas I Soboru Watykańskiego próbował nie dopuścić do uchwalenia dogmatu o nieomylności papieża, jednak ostatecznie podporządkował się decyzjom tego soboru. Domagał się określenia czasu pracy i płacy minimalnej, popierał tworzenie chrześcijańskich związków zawodowych.
Benedykt XVI w encyklice Deus caritas est wymienia biskupa Kettelera jako pioniera w nowatorskim pojmowaniu sprawiedliwości społecznej, w czasie zmian w strukturze społecznej w XIX wieku, będących wynikiem rozwoju przemysłowego i ekspansją marksizmu[1].