พระราชวังต้องห้าม
พระราชวังหลวงในสมัยราชวงศ์หมิงและราชวงศ์ชิง ในกรุงปักกิ่ง / From Wikipedia, the free encyclopedia
พระราชวังต้องห้าม (จีน: 紫禁城; พินอิน: Zǐjìn Chéng จื่อจิ้นเฉิง; อังกฤษ: Forbidden City) หรือพระราชวังกู้กง จากชื่อภาษาจีนสามารถแปลตามตัวอักษรได้ว่า "เมืองต้องห้ามสีม่วง" พระราชวังต้องห้ามตั้งอยู่ใจกลางของกรุงปักกิ่ง เมืองหลวงของประเทศจีน โดยเป็นพระราชวังหลวงมาตั้งแต่สมัยกลางราชวงศ์หมิงจนถึงราชวงศ์ชิง พระราชวังต้องห้ามยังเป็นที่รู้จักกันในนามของ พิพิธภัณฑ์พระราชวัง (ภาษาจีน: 故宫博物院; พินอิน: Gùgōng Bówùyùan) ซึ่งครอบคลุมพื้นที่ 720,000 ตารางเมตร หรือ 450 ไร่ (0.72 ตร.กม.) อาคาร 980 หลัง[2] พระราชวังต้องห้ามมีห้องทั้งหมด 9,999 ห้อง[3] และมีพระที่นั่ง 75 องค์ หอพระสมุด และห้องลับต่าง ๆ อีกมาก ทั้งยังมีสวน ลานกว้าง และทางเดินเชื่อมกันโดยตลอด มีคูและกำแพงที่สูงถึง 11 เมตร[4] ล้อมรอบ พระราชวังต้องห้ามใช้ระยะเวลาก่อสร้างประมาณ 14 ปี ตั้งแต่ ค.ศ. 1406 จนถึง ค.ศ. 1420
บทความนี้อาจต้องการตรวจสอบต้นฉบับ เพราะใช้โปรแกรมแปลมา คุณสามารถช่วยพัฒนาบทความได้ |
พระราชวังต้องห้ามมองจากเขาจิ่งซาน | |
ก่อตั้ง | 1406–1420 1925 (เป็นพิพิธภัณฑ์สาธารณะ) |
---|---|
ที่ตั้ง | 4 ถ. จิงซานฟรอนท์, ตงเฉิง, ปักกิ่ง, ประเทศจีน |
พิกัดภูมิศาสตร์ | 39°54′57″N 116°23′27″E |
ประเภท | พิพิธภัณฑ์ศิลปะ, พระบรมมหาราชวัง, โบราณสถาน |
จำนวนผู้เยี่ยมชม | 16.7 ล้านคน[1] |
ภัณฑารักษ์ | หวัง ซู่ตง |
พื้นที่ | 72 เฮกเตอร์ |
สร้างเมื่อ | 1406–1420 (ราชวงศ์หมิง) |
สถาปนิก | คูอี เจียง |
สถาปัตยกรรม | สถาปัตยกรรมจีน |
เว็บไซต์ | en www |
บางส่วน | พระราชวังแห่งราชวงศ์หมิงและราชวงศ์ชิง ในปักกิ่งและเฉิ่นหยาง |
เกณฑ์พิจารณา | Cultural: i, ii, iii, iv |
อ้างอิง | 439-001 |
ขึ้นทะเบียน | 1987 (สมัยที่ 11) |
พระราชวังต้องห้าม | |||||||||||||||||||||||
"Forbidden City" in Chinese characters | |||||||||||||||||||||||
ความหมายตามตัวอักษร | "Purple [North Star] Forbidden City" | ||||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| |||||||||||||||||||||||
ชื่อภาษาแมนจู | |||||||||||||||||||||||
อักษรแมนจู | ᡩᠠᠪᡴᡡᡵᡳ ᡩᠣᡵᡤᡳ ᡥᠣᡨᠣᠨ | ||||||||||||||||||||||
อักษรโรมัน | dabkūri dorgi hoton 'Former inner city' | ||||||||||||||||||||||
พระราชวังแห่ง ราชวงศ์หมิงและราชวงศ์ชิง ในปักกิ่งและเฉิ่นหยาง * | |
---|---|
แหล่งมรดกโลกโดยยูเนสโก | |
ประเทศ | กรุงปักกิ่ง (พระราชวังต้องห้าม) และ มณฑลเหลียวหนิง (พระราชวังเฉิ่นหยาง) จีน |
ประเภท | มรดกโลกทางวัฒนธรรม |
เกณฑ์พิจารณา | (i) (ii) (iii) (iv) |
ประวัติการขึ้นทะเบียน | |
ขึ้นทะเบียน | 2530 (คณะกรรมการสมัยที่ 11) |
* ชื่อตามที่ได้ขึ้นทะเบียนในบัญชีแหล่งมรดกโลก ** ภูมิภาคที่จัดแบ่งโดยยูเนสโก |
พระราชวังต้องห้ามตั้งอยู่ทางทิศเหนือของจัตุรัสเทียนอันเหมิน นักท่องเที่ยวสามารถเข้าเยี่ยมชมพระราชวังต้องห้ามได้ผ่านทางจตุรัสนี้ผ่านประตูเทียนอัน บริเวณรอบจัตุรัสเทียนอันเหมินเรียกว่า "อาณาเขตหลวง" มีสถานที่สำคัญรายล้อมอยู่โดยรอบ เช่น มหาศาลาประชาคม ในอดีต พระราชวังแห่งนี้เป็นเขตหวงห้ามไม่ให้ประชาชนเข้า แม้แต่ข้าราชการชั้นสูงก็ยังต้องขออนุญาตเป็นกรณีพิเศษ จึงเป็นเหตุที่เรียกพระราชวังนี้ว่า "พระราชวังต้องห้าม" จักรพรรดิจะประทับอยู่ในพระราชวังแห่งนี้โดยกั้นพระองค์จากโลกภายนอก มีสนมกำนัล ขันที และข้าหลวงคอยรับใช้ คนเหล่านี้ต้องอาศัยอยู่ในนครต้องห้ามตลอดชีวิตเพื่อตอบสนองความสำราญของจักรพรรดิ ในพระราชวังต้องห้ามจะมีวิเสท 6,000 คนคอยประกอบพระกระยาหาร มีสนมกำนัล 9,000 นาง และมีขันที 70,000 คน คอยดูแล
แม้ว่าประเทศจีนจะไม่มีสถาบันพระมหากษัตริย์แล้ว พระราชวังต้องห้ามก็ยังคงเป็นสัญลักษณ์ของประเทศจีน ภาพประตูเทียนอันเหมินยังคงปรากฏอยู่ในตราประจำสาธารณรัฐประชาชนจีน นอกจากนี้ พระราชวังต้องห้ามยังเป็นสถานที่ท่องเที่ยวที่มีชื่อเสียงที่สุดแห่งหนึ่งของโลก ซึ่งไม่นานมานี้ทางรัฐบาลจีนได้มีนโยบายจำกัดปริมาณนักท่องเที่ยวเพื่ออนุรักษ์สภาพของอาคารและสวนหย่อมไว้
ยูเนสโกได้ประกาศให้พระราชวังต้องห้ามร่วมกับพระราชวังเฉิ่นหยาง เป็นหนึ่งในแหล่งมรดกโลก ในนาม พระราชวังหลวงแห่งราชวงศ์หมิงและราชวงศ์ชิงในปักกิ่งและเฉิ่นหยาง เมื่อ ค.ศ. 1987