ยากินิกุ
From Wikipedia, the free encyclopedia
ยากินิกุ (ญี่ปุ่น: 焼き肉 หรือ 焼肉; โรมาจิ: yakiniku; "เนื้อย่าง") เป็นคำศัพท์ภาษาญี่ปุ่นที่มีความหมายอย่างกว้างที่สุด คือ อาหารประเภทเนื้อย่าง "ยากินิกุ" แต่เดิมหมายถึง "บาร์บีคิว" แบบตะวันตก คำศัพท์นี้ได้เป็นที่นิยมขึ้นมาจากการกล่าวถึงในตำราอาหารตะวันตก "เซโยเรียวริตสึ" โดยคานางากิ โรบุง นักเขียนชาวญี่ปุ่น ใน ค.ศ. 1872 (ยุคเมจิ)[1] ภายหลังคำนี้สามารถหมายความรวมถึงบาร์บีคิวเกาหลีในช่วงยุคโชวะได้[2][3][4][5] ในปัจจุบัน "ยากินิกุ" หมายถึงรูปแบบการปรุงอาหารประเภทเนื้อขนาดพอดีคำ (โดยทั่วไปเป็นเนื้อวัวหรือเครื่องในสัตว์) และผักบนตะแกรงย่างหรือกระทะก้นแบนเหนือเปลวเพลิงจากถ่านไม้ซึ่งเปลี่ยนเป็นคาร์บอนโดยกระบวนการการกลั่นทำลาย (sumibi, 炭火) หรือผ่านการย่างด้วยแก๊สหรือไฟฟ้า ที่มาของยากินิกุร่วมสมัยได้รับการยอมรับโดยทั่วไปว่ามาจากบาร์บีคิวเกาหลี หนึ่งในอาหารที่มีความนิยมอย่างแพร่หลายในบรรดาอาหารเกาหลี[6][7]
ก่อน ค.ศ. 1871 การบริโภคเนื้อวัวเป็นสิ่งต้องห้าม แต่ภายหลังการฟื้นฟูเมจิได้ตรากกฎหมายอนุญาตให้บริโภคได้[8] ซึ่งเป็นหนึ่งในความพยายามที่จะนำวัฒนธรรมตะวันตกเข้าสู่ประเทศ[9] จักรพรรดิเมจิเป็นหนึ่งบุคคลที่มีความสำคัญในการส่งเสริมการบริโภคเนื้อวัวด้วยการเสวยเนื้อโคในที่สาธารณะใน ค.ศ. 1873[10][11]
รูปแบบร้านยากินิกุในปัจจุบันดัดแปลงมาจากร้านอาหารเกาหลีในโอซากะและโตเกียวที่เปิดช่วง ค.ศ. 1945 โดยชาวเกาหลีในประเทศญี่ปุ่น[12][13] ในร้านยากินิกุ ลูกค้าจะสั่งวัตถุดิบที่เตรียมไว้ให้ (เดี่ยวหรือชุด) และนำมาเสิร์ฟให้ที่โต๊ะ ลูกค้าเป็นผู้ย่างวัตถุดิบบนตะแกรงย่างติดตั้งบนโต๊ะ วัตถุดิบปรุงสุกแล้วจะนำไปจิ้มกับซอสทาเระที่ทำมาจากซอสถั่วเหลือง ผสมกับสาเก มิริง น้ำตาล กระเทียม น้ำผลไม้ และเซซาเมะ ก่อนรับประทาน[14][15]