อ่าววัลฟิส
From Wikipedia, the free encyclopedia
อ่าววัลฟิส (แปลว่า: อ่าววาฬ; อาฟรีกานส์: Walvisbaai; เยอรมัน: Walfischbucht หรือ Walfischbai) หรือ วัลฟิสเบย์ (อังกฤษ: Walvis Bay) เป็นนคร[3] ในประเทศนามิเบีย และอ่าวที่ซึ่งนครนี้ตั้งอยู่ เมืองนี้มีขนาดใหญ่สุดเป็นอันดับสองของประเทศ และเป็นเมืองชายฝั่งที่ใหญ่ที่สุดของนามิเบีย พื้นที่นครมีขนาด 29 ตารางกิโลเมตร (11 ตารางไมล์)[4] อ่าวนี้เป็นแหล่งพักเรือเดินทะเลที่ปลอดภัยเนื่องมาจากลักษณะอ่าวซึ่งลึกโดยธรรมชาติ และมีแหลมทรายเพลิแกนพอยต์ (Pelican Point) กั้นอยู่ ทำให้อ่าวนี้เป็นอ่าวโดยธรรมชาติแห่งเดียวบนชายฝั่งของนามิเบีย น้ำทะเลของอ่าวยังอุดมไปด้วยแพลงก์ตอนและสัตว์น้ำทะเล อันดึงดูดวาฬเซาเติร์นไรต์[5] ซึ่งยังดึงดูดนักล่าวาฬ ตลอดจนเรือประมง
อ่าววัลฟิส | |
---|---|
นคร | |
ภาพมุมสูงของอ่าววัลฟิส | |
สมญา: วัลฟิส, วัลฟิสบาย์ | |
คำขวัญ: In utrumque paratus (ภาษาลาติน แปลว่า "เตรียมพร้อมเพื่ออย่างใดอย่างหนึ่ง") | |
พิกัด: 22°57′22″S 14°30′29″E | |
ประเทศ | นามิเบีย |
ภาค | เอโรโง |
สถาปนา | ทศวรรษ 1790s |
การปกครอง | |
• นายกเทศบาล | เทรฟีโน ฟอร์เบิส (IPC) |
• รองนายกเทศบาล | Saara Mutondoka (IPC) |
พื้นที่ | |
• ทั้งหมด | 1,124 ตร.กม. (434 ตร.ไมล์) |
ประชากร (2011)[1] | |
• ทั้งหมด | 62,096 คน |
เขตเวลา | UTC+2 (SAST) |
การขึ้นทะเบียน | |
---|---|
ขึ้นเมื่อ | 23 สิงหาคม 1995 |
เลขอ้างอิง | 742[2] |
เจ้าอาณานิคมหลายรุ่นได้พัฒนาสถานที่นี้และทรัพยากรของอ่าวอันเป็นจุดยุทธศาสตร์นี้ขึ้นมาเป็นนิคมริมอ่าว มูลค่าของอ่าวนี้เกี่ยวเนื่องกันกับเส้นทางเดินทะเลรอบแหลมกูดโฮปได้กลายมาเป็นที่หมายตาของมหาอำนาจโลกมาตั้งแต่ปี 1485 ด้วยลักษณะที่ตั้งของนิคมที่แยกขาดออกจากส่วนอื่นของแผ่นดิน ประกอบกับความสำคัญและมูลค่าของอ่าวช่วยอธิบายประวัติศาสตร์การเมืองของอ่าววัลฟิสที่ซับซ้อน ในอดีต อ่าววัลฟิสถูกปกครองในฐานะดินแดนแยกจากที่เหลือของเขตแดนที่ปัจจุบันคือนามิเบีย ในปัจจุบันอ่าววัลฟิสยังเป็นจุดหมายปลายทางการท่องเที่ยวที่สำคัญของนามิเบีย สถานที่ท่องเที่ยวสำคัญ เช่น เกาะนกซึ่งถมขึ้นมา ศูนย์กลางอุตสาหกรรมการเก็บเกี่ยวขี้นกกวาโน เนินทรายหมายเลข 7 เป็นต้น