วิศาขาปัฏฏนัม
From Wikipedia, the free encyclopedia
วิศาขาปัฏฏนัม (ฮินดี: विशाखापट्टनम, विशाखपट्नम; เตลูกู: విశాఖపట్నం) เป็นเมืองที่ใหญ่ที่สุดทั้งทางด้านพื้นที่และจำนวนประชากรของรัฐอานธรประเทศ ประเทศอินเดีย เมืองตั้งอยู่ห่างจากอมราวตีไปทางทิศตะวันออกเฉียงเหนือราว 363 กม. (226 ไมล์) และห่าง 587 กม. (365 ไมล์) จากไฮเดอราบาด เมืองหลวงของรัฐอานธรประเทศและรัฐเตลังคานา เป็นศูนย์กลางการบริหารของเขตวิศาขาปัฏฏนัม และเป็นเมืองหลวงทางเศรษฐกิจของรัฐอานธรประเทศ[12] จากข้อมูลประชากรปี ค.ศ. 2011 เมืองมีประชากร 1,897,823 คน ทำให้เป็นเมืองใหญ่อันดับ 15 ของอินเดีย
วิศาขาปัฏฏนัม | |
---|---|
จากบนลงล่าง, ซ้ายไปขวา: ทิวทัศน์ของหาดอาร์เค, ถนนโนวโรจี, สิงหจลัมมนเทียร, เทวรูปพระศิวะและพระปารวตีที่ไกรลาศคีรี, โรงพยาบาลคิงจอร์จ, ท่าวิศาขาปัฏฏนัม, วิศาขาปัฏฏนัมอินดัสเทรียลพาร์ก, ถนนเลียบหาดที่สวนเตนเนติ | |
สมญา: เมืองแห่งพรหมลิขิต อัญมณีแห่งชายฝั่งตะวันออก | |
พิกัด: 17°42′15″N 83°17′52″E | |
ประเทศ | อินเดีย |
รัฐ | อานธรประเทศ |
อำเภอ | วิศาขาปัฏฏนัม |
รวมตัว (เมือง) | ค.ศ. 1865 |
รวมตัว (นคร) | ค.ศ. 1979 |
การปกครอง | |
• ประเภท | องค์การเทศบาล |
• องค์กร | GVMC, VMRDA |
• นายกเทศมนตรี | Golagani Hari Venkata Kumari[1] (YSRCP) |
พื้นที่[2][3][4][5][6] | |
• มหานคร | 681.96 ตร.กม. (263.31 ตร.ไมล์) |
• รวมปริมณฑล[7][8] | 7,328.86 ตร.กม. (2,829.69 ตร.ไมล์) |
ประชากร (2011)[9] | |
• มหานคร | 1,728,128 คน |
• อันดับ | อันดับที่ 17 |
• ความหนาแน่น | 2,500 คน/ตร.กม. (6,600 คน/ตร.ไมล์) |
• รวมปริมณฑล[10] | 53,40,000 คน |
เขตเวลา | UTC+5:30 (เวลามาตรฐานอินเดีย) |
PIN | 530 0XX, 531 1XX [11] |
รหัสโทรศัพท์ | +91-891 |
ป้ายทะเบียนยานพาหนะ | AP-31, AP-32, AP-33, AP-34 , AP-39 |
ภาษาทางการ | เตลูกู |
เว็บไซต์ |
อันดับเศรษฐกิจของเมืองมากเป็นอันดับ 10 ของประเทศ ด้วยผลิตภัณฑ์มวลรวมในประเทศ 26,000 ล้านดอลลาร์สหรัฐ[13][14] วิศาขาปัฏฏนัมยังเป็นเมืองศูนย์กลางธุรกิจของรัฐและมีเศรษฐกิจหลากหลายเช่น อุตสาหกรรมหนัก การท่องเที่ยว อุตสาหกรรมแร่ ตกปลา เทคโนโลยีข้อมูล ส่วนท่าเรือ เมืองวิศาขาปัฏฏนัมยังเป็นท่าเรือที่คับคั่งที่สุดในอินเดียนับจากสินค้าบรรทุก[15] เมืองยังเป็นที่ตั้งการทัพเรือฝั่งตะวันออกของกองทัพเรืออินเดียและยังเป็นอู่ต่อเรือที่เก่าแก่ที่สุดและเป็นท่าเรือทางธรรมชาติเพียงแห่งเดียวบนชายฝั่งทิศตะวันออกของประเทศอินเดีย[16]
ประวัติศาสตร์ของเมืองวิศาขาปัฏฏนัมย้อนไปได้ถึง 6 ศตวรรษก่อนคริสตกาล โดยถือเป็นส่วนหนึ่งของภูมิภาคกลิงคะ (Kalinga)[17][18]และต่อมาปกครองโดยอาณาจักรเวงคี ราชวงศ์ปัลลวะ และราชวงศ์คงคาตะวันออก (Eastern Ganga)[19] จากข้อมูลทางโบราณคดีเมืองในปัจจุบันสร้างราวศตวรรษที่ 11 และ 12 จากการปกครองระหว่างราชวงศ์โจฬะกับราชวงศ์คชปติ (Gajapati Kingdom)[17][18] จนกระทั่งจักรวรรดิวิชัยนครขึ้นมามีอำนาจในศตวรรษที่ 15 จากนั้นในศตวรรษที่ 16 ปกครองโดยจักรวรรดิโมกุล จนชาวยุโรปเริ่มมีผลประโยชน์การค้าในเมือง และปลายศตวรรษที่ 18 ตกอยู่ภายใต้การปกครองของฝรั่งเศส[17][18] จากนั้นภายใต้การปกครองของอังกฤษในปี ค.ศ. 1804 และเป็นเมืองขึ้นของอังกฤษจนอินเดียประกาศอิสรภาพในปี ค.ศ. 1947 ภายหลังประกาศอิสรภาพเมืองพัฒนาเป็นเมืองท่าที่สำคัญและเป็นสถานที่ตั้งของการทัพเรือฝั่งตะวันออกของกองทัพเรืออินเดีย[17][18]
เมืองตั้งอยู่ระหว่างเทือกเขาฆาฏตะวันออกกับอ่าวเบงกอล[20][21] เป็นที่รู้จักว่าเป็นอัญมณีแห่งชายฝั่งตะวันออก