Eski Kıpçakça
From Wikipedia, the free encyclopedia
Kıpçakça, Eski Kıpçakça veya Batı Orta Türkçe; Orta Türkçe dönemine ait Deşt-i Kıpçak sahası ile Mısır ve Suriye'de 13. yüzyıldan 17. yüzyıla kadar kullanılmış Türk dillerinin Kıpçak grubundan ölü dil. Eski Kıpçakça günümüzde Yeni Kıpçakça adıyla da anılan Kıpçak grubundan Türk dillerinin oluşumuna kaynaklık eden dillerden biridir. Günümüzde geriye dönük dil sınıflandırmalarında Eski Kıpçakça, Kıpçak grubunun Kıpçak-Kuman alt grubunda ele alınır.[1][2]
Pratik Bilgiler Kıpçakça, Bölge ...
Kıpçakça | |
---|---|
Bölge | Ukrayna, Rusya, Kuzey Karadeniz, Macaristan |
Konuşan sayısı | ölü dil (11-17. yy) (tarih gerekli) |
Dil ailesi | Türk dilleri
|
Dil kodları | |
ISO 639-3 | – |
Kapat
Bugüne gelebilmiş eserler sınırlı sayıda olup en çok incelenen eser Bozkır Kıpçakçasına (Kumancaya) ait Codex Cumanicus adlı eserdir.[3] Eski Kıpçak Türkçesine ait eserlerin büyük çoğunluğu Memlûkler döneminde kaleme alınmıştır.