Hendrik I de Veugeloare
From Wikipedia, the free encyclopedia
Hendrik I, bygenoamd Hendrik de Veugeloare (Duuts: Heinrich der Vogler of der Finkler, Latyn: Henricius Auceps), van 't Saksisch Huus van de Liudolfiengers, loater achter de krônienge van de drie keizers Otto I, Otto II en Otto III ook 't Ottoons Huus genoemd, (Memleben (Saksen-Anhalt) 876 – Memleben, 2 juli 936), was hertog van Saksn van 912 en keunienk van Oost-Francië van 919 tout an zyn dôod.
876 - 936 | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|
Hertog van Saksn | ||||||
|
||||||
Keunienk van Oost-Francië | ||||||
|
||||||
|
Je krêeg zyn bynoame de Veugeloare, omdat ie ip veugeljacht zou gewist zyn on z’hem kwoamn zeggn dat ie verkoozn was tout keunienk. Die anekdote zou stammn uut de 12ste êeuwe.
Ip 't ende van zyn leevn haad ie ol de stamhertogdommn verênigd en je wordt doadeure anzien ols de stichter van 't middelêeuws Duutsland.
Van achter de môord ip Berengar van Friuli in 924 woarn der gin keizers me gekrôond gewist en in 962 krêeg Hendrik zyn oudste zeune Otto I were de keizerskrône. 't Ottoons Huus, te begunn by keunienk Hendrik I, wordt doadeure anzien ols den êeste dynastie die de keizers van 't Rôoms Ryk ipvolgde.