Alamannischi Steikischtegreber
From Wikipedia, the free encyclopedia
E alamannisch Steikischtegrab isch e Grab, wu mit Stei fascht immer drucke (ohni Mertel) ufgmürt gsii isch un mit Steiblatte het kenne abdeckt wäre. Wänn d Sittewänd aü mit Blatte üsgfiährt sin – was sältener isch – heißt mers Steiblattegrab.
Im 7. Johrhundert noch Grischtus het sich d alamannisch Reihegräbersitte langsam ugflest. Ab 650 sin – näbe dr bishärige Ärdgreber mit Sarg - Steikischtegreber ufkumme. Si sin zwar viilmol no uf dr Reihegreberfälder gsii, aber zum Deil am Rand. Anderi Steikischtegreber sin nimmi uf em gmeinschaftlige Friidhof (Reihegräberfäld), si sin uf em Gländ vum e Hof gsii. S het kenne sii, ass eso e Alag mit Hof, Kappälle un Greber zum Üsgangspunkt vum e mittelalterlige Dorf het kenne wäre.
Eso e Grab isch fir mehreri Bstattunge geignet gsii; mer het d Gnoche vum zerscht bestattete an d Fueßete kenne rüüme un dr nej Verstorbe drzue lege. Wel im Allgmeine d Biigabesitte zruckgange isch, wiise aü d Steikischtegreber wennig Biigabe uf.
Steikischtegreber hän ihre Vorbild in dr Romania. Bsunders viil drvu gits im Briisgaü; anderi Fundort sin dr Dinkelbärg, Möhlin in dr Schwiz (...).