Fariseu

Os fariseus (en hebreu פרושים perushim, de parash que significa "deseparar") yeran una comunidat chodiga que duró dica o segundo sieglo d'a present era y que se considera succesora d'os hassidim (devotos). Estioron coetanios de saduceus, esenios y celotas. O grupo se creyó mientres a catividat babilonica (587 - 536 aC). Dimpués se definioron como partiu mientres a revuelta d'os macabeus contra os invasors sirians (167 – 165 aC). Os celotas, mas que un grupo deseparato en a relichión u a doctrina, yeran fariseus que consideraban que a sola forma de esfer-se d'a ocupación romana yera a traviés d'una revuelta armata, tal como miraron de fer-lo con un fatal resultato. A rebelión remató con o suicidio colectivo dende l'asetiata Massada (en l'anyo 73 aC).

Iste articlo ye en proceso de cambio enta la ortografía oficial de Biquipedia (la Ortografía de l'aragonés de l'Academia Aragonesa d'a Luenga). Puez aduyar a completar este proceso revisando l'articlo, fendo-ie los cambios ortograficos necesarios y sacando dimpués ista plantilla.

Demandaban o cumplimiento con riguridat de l'Halajá, a lei oral mosaica, que dimpués se codificó en o Talmud. S'enfrentaban con a opinión d'os saduceus que negaban a valideza d'a lei oral. Seguntes os evanchelios, a suya minuciosidat y casuismo fació que Chesús lis acusase de rispetar mas a letra que o esprito d'a lei. Se bi enfrentoron, refusando a doctrina d'os cristianos primitivos que pregonaban que yera o Mesías promeso en a Biblia.

Os fariseus, dimpués d'a cayita d'o Templo, prenioron o control d'o chudaísmo oficial, y en transformoron o culto. O mas alto representant d'o chudaísmo yera o Sumo Sacerdot, cargo que con a destrución d'o temple se fació innecesario; asinas o culto pasó a la sinoga (בית כנסת, beit knesset, "casa de reunión" en hebreu). D'os antigos fariseus salió a linia rabinica ortodoxa d'os doctors d'a lei que estió la que redactó os diferents Talmudim.

• Datos: Q26403
• Multimedia: Pharisees / Q26403