সুনীল গংগোপাধ্যায়
From Wikipedia, the free encyclopedia
সুনীল গঙ্গোপাধ্যায় বা সুনীল গাংগুলী (ইংৰাজী: Sunil Gangopadhyay; ৭ ছেপ্টেম্বৰ ১৯৩৪ – ২৩ অক্টোবৰ ২০১২)[1] হৈছে কলিকতাৰ এগৰাকী ভাৰতীয় কবি, ইতিহাসবিদ আৰু ঔপন্যাসিক।[3] বিংশ শতিকাৰ শেষ ভাগত তেওঁ সক্ৰিয় হৈছিল আৰু মৃত্যুৰ আগলৈকে প্ৰায় চাৰি দশক জুৰি বঙালী ভাষা সাহিত্যৰ এগৰাকী অন্যতম সাহিত্যিক ৰূপে পৰিচিতি লাভ কৰিছিল। তেওঁ কলিকতাৰ এগৰাকী প্ৰাক্তন শ্বেৰিফ আছিল। গঙ্গোপাধ্যায়ে কলিকতা বিশ্ববিদ্যালয়ৰ পৰা বঙালী ভাষাত স্নাতকোত্তৰ ডিগ্ৰী লাভ কৰিছিল। ১৯৫৩ চনত তেওঁ আৰু তেওঁৰ কেইজনমান বন্ধুৱে কৃত্তিবাস নামৰ এখন বাংলা কবিতা আলোচনী আৰম্ভ কৰিছিল। পিছত তেওঁ বিভিন্ন প্ৰকাশনৰ বাবে লিখিছিল। লেখাৰ ক্ষেত্ৰত তেওঁ নীল লোহিত, সনাতন পাঠক, নীল উপাধ্যায় ছদ্মনাম ব্যৱহাৰ কৰিছিল।[1]
সুনীল গংগোপাধ্যায় | |
---|---|
২০১০ চনত গংগোপাধ্যায় | |
জন্ম | ০৭ ছেপ্টেম্বৰ, ১৯৩৪ ফৰিদপুৰ, বেংগল প্ৰেচিডেন্সি, ব্ৰিটিছ ভাৰত (বৰ্তমানৰ বাংলাদেশ) |
মৃত্যু | ২৩ অক্টোবৰ, ২০১২ (৭৮ বছৰ) কলিকতা, পশ্চিমবংগ, ভাৰত |
ছদ্মনাম | নীল লোহিত, সনাতন পাঠক, আৰু নীল উপাধ্যায়[1] |
পেচা | লেখক |
ভাষা | বঙালী ভাষা |
ৰাষ্ট্ৰীয়তা | ভাৰতীয় |
মাতৃশিক্ষায়তন | কলিকতা বিশ্ববিদ্যালয় |
সময় | ১৯৫৩-২০১২ |
সাহিত্যিক বিপ্লৱ | কৃত্তিবাস |
উল্লেখনীয় কৰ্মৰাজি |
|
উল্লেখযোগ্য বঁটা | আনন্দ পুৰস্কাৰ (১৯৭২, ১৯৮৯) সাহিত্য অকাডেমি বঁটা (১৯৮৫) |
দাম্পত্যসংগী | স্বাতী বন্দোপাধ্যায় (বি. ১৯৬৭)[2] |
সন্তান | সৌভিক গংগোপাধ্যায় (b. 1967)[2] |
ৱেবছাইট | sunilgangopadhyay |
গাংগুলী আছিল বাংলা সাহিত্যৰ বিখ্যাত কাল্পনিক চৰিত্ৰ কাকাবাবুৰ ৰচক। ৰহস্য উদ্ঘাটনকাৰী কাকাবাবুৰ প্ৰকৃত নাম আছিল ৰাজা ৰয় চৌধুৰী। তেওঁ কাকাবাবু শৃংখলাৰ ৩৬ খন উপন্যাস লিখিছিল; এয়া আছিল ভাৰতীয় শিশু সাহিত্যলৈ তেওঁৰ গুৰুত্বপূৰ্ণ অৱদান। তেওঁ ১৯৮৫ চনত তেওঁৰ উপন্যাস দৌজ ডেইজ (সেই সময়)ৰ বাবে সাহিত্য অকাডেমি বঁটা লাভ কৰিছিল।[4] তেওঁক শতিকাটোৰ আটাইতকৈ জনপ্ৰিয়, সৃজনীশীল আৰু প্ৰসিদ্ধ বঙালী লেখক হিচাপে গণ্য কৰা হয়।[5][6]