Constantino IX Monómaco (1000 (greg.), Constantinopla – 11 de xineru de 1055, Constantinopla). Foi escoyíu por Zoe como home y coemperador en 1042, anque s'atopaba nel exiliu por conspirar contra'l so anterior home Miguel IV. Gobernaron conxuntamente hasta la muerte de Zoe en 1050.
Constantín IX | |||
|---|---|---|---|
 | |||
11 xunu 1042 - 11 xineru 1055 ← Zoe (es)  - Teodora Porfirogeneta (es) → | |||
| Vida | |||
| Nacimientu | Constantinopla, 1000 (greg.)[1] | ||
| Nacionalidá |
 Imperiu Bizantín | ||
| Muerte | Constantinopla, 11 de xineru de 1055 (54/55 años) | ||
| Causa de la muerte | Peste | ||
| Familia | |||
| Padre | Theodosios Monomachos | ||
| Casáu con |
Zoe (es) [2] Q124729168 | ||
| Fíos/es |
Monomahinya (es) | ||
| Hermanos/es |
Efprepía (en) | ||
| Pueblu |
dinastía macedonia Monomakhovichi (en) | ||
| Estudios | |||
| Llingües falaes | Griegu medieval | ||
| Oficiu | políticu | ||
 | |||
Primeros años
Constantino yera fíu de Teodosio Monomacos, un importante burócrata baxu Basilio II y Constantino VIII.[3] Nun momentu dau, Teodosio fuera sospechosu de combalechadura, y la carrera del so fíu resentir por ello.[4] La posición de Constantino ameyoró dempués del so segundu matrimoniu con una sobrina del emperador Romanu III.[5] En captando l'atención de la emperatriz Zoe, Constantino foi exiliáu a Mitilene, na islla de Lesbos, pol so segundu home, Miguel IV.[6] La muerte d'ésti y el derrocamientu de Miguel V en 1042 dexó que Constantino fuera llamáu dende'l so exiliu y asignáu como xuez en Grecia.[7] Sicasí, antes d'esti nomamientu, Constantino foi llamáu a Constantinopla,onde la fráxil rellación ente los socesores de Miguel V, les emperatrices Zoe y Teodora, taba viniéndose embaxo. Zoe decidió buscar otru home, quiciabes pa evitar que la so hermana aumentara la so popularidá y autoridá.[8] Entós alcordóse a Constantino, y dambos casaron el 11 de xunu de 1042, ensin la participación del patriarca Alejo I de Constantinopla, que refugó oficiar el tercer matrimoniu de Zoe.[4]
Reináu
En 1043 relevó al xeneral Jorge Maniaces del so mandu militar n'Italia, y en consecuencia Maniaces declarar a sí mesmu emperador. Cuando les sos tropes taben a puntu de ganar a Constantino nuna batalla, Maniaces foi mancáu y morrió nel campu de batalla, dando fin a la crisis. Xusto tres la victoria, Constantino foi atacáu por una flota de los Rus de Kiev, que de xuru fuera contratada por Maniaces. Tamién esta flota foi derrotada gracies al usu del fueu griego.
En 1046, los bizantinos tuvieron un primer contautu colos turcos selyúcides. Llucharon nuna batalla n'Armenia en 1048 y establecieron una tregua pal añu siguiente. Sicasí, en 1053 Constantino viose obligáu a llicenciar a les sos tropes armenies por razones económiques, dexando la frontera oriental del Imperiu mal defendida.
En 1054 les diferencies seculares ente la Ilesia ortodoxa y la Ilesia católica dieron llugar a la so separación definitiva nel llamáu Cisma d'Oriente. Los legaos del papa Lleón IX escomulgaron al patriarca de Constantinopla Miguel Cerulario, al nun tar ésti acordies con l'adopción de ciertes práutiques eclesiales occidentales; y Cerulario retrucó escomulgando a los legaos. Esti fechu anuló les posibilidaes d'una alianza ente Constantino y el Papa contra los normandos del sur d'Italia.
Constantino quixo intervenir, pero careció y morrió'l 11 de xineru del añu siguiente. Teodora, la fía mayor de Constantino VIII, que yá había reináu xunto cola so hermana Zoe, foi nomada emperatriz.
Constantino foi un emperador llargamente tratáu por Miguel Psello el Mozu nel so Chronographia, onde recueye la hestoria de los emperadores que tomen dende Basilio II (976-1025) a Miguel VII Ducas (1071-1078).
El nomatu de Constantino, Monómaco (el d'una sola batalla) sería heredáu pol so nietu, Vladímir II Monómaco.
Enllaces esternos
Wikimedia Commons acueye conteníu multimedia sobre Constantín IX.
Bibliografía
- George Finlay, History of the Byzantine Empire from 716 – 1057, William Blackwood & Sons, 1853
- Kazhdan, Alexander, ed. (1991), Oxford Dictionary of Byzantium, Oxford University Press, ISBN 978-0-19-504652-6
- Norwich, John Julius (1993), Byzantium: The Apogee, Penguin, ISBN 0-14-011448-3
- Pselo, Miguel (2005), Vides de los emperadores de Bizancio, Introducción, traducción y notes de Juan Signes Codoñer, Editorial Gredos, Madrid
Referencies
Wikiwand in your browser!
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
