Exiptu Antiguu

L'Antiguu Exiptu foi una civilización que s'orixinó a lo llargo del calce mediu y baxu del ríu Nilu, y qu'algama tres dómines de rellumu faraónicu nos periodos denomaos: Imperiu Antiguu, Imperiu Mediu, ya Imperiu Nuevu. Enanchábase dende'l delta del Nilu nel norte, hasta Elefantina, na primer catarata del Nilu, nel sur, aportando a tener influyencia dende l'Éufrates hasta Jebel Barkal, na cuarta catarata del Nilu, en dómines de máximu espardimientu. El so territoriu tamién abarcó, en desemeyaos periodos, el desiertu oriental y la llinia costera del Mar Roxu, la península del Sinaí, y un gran territoriu occidental dominando los esbillaos oasis. Históricamente, foi dixebráu en: Altu y Baxu Exiptu, al sur y al norte, respeutivamente.

Exiptu Antiguu (de IV mileniu edC a 30 edC)
civilización antigua (es)
Alministración
Xeografía
Coordenaes	30°N 30°E

La civilización exipciana desendolcóse demientres más de 3000 años. Entamó cola xunificación de delles ciudaes del valle del Nilu, alrodiu del 3150 e.C.., y tiense convencionalmente por fináu nel añu 31 e.C., cuando l'Imperiu romanu conquistó y asorbió l'Exiptu ptolemaicu, que desapaez como Estáu. Esti asocedimientu nun representó el primer periodu de dominación estranxera, pero foi'l qu'empobinó pa una tresformación adulces na vida política y relixosa del valle del Nilu, conseñando'l fin del desendolcu independiente de la so cultura. La so identidá cultural entamara a francese selemente tres les conquistes de los reis de Babilonia (sieglu VI e.C.) y Macedonia (sieglu IV e.C.), desapaeciendo la so relixón con l'arribada del cristianismu, na dómina de Xustinianu I, cuando en 535 se prohibió'l cultu a la diosa Isis, nel templu de File.