Exiptu Antiguu

L'Antiguu Exiptu foi una civilización que s'orixinó a lo llargo del calce mediu y baxu del ríu Nilu, y qu'algamó trés dómines de rellumu faraónicu nos periodos denominaos: Imperiu Antiguu, Imperiu Mediu y Imperiu Nuevu^[1]. Enanchábase dende'l delta del Nilu nel norte hasta Elefantina, na primer catarata del Nilu, nel sur, aportando a tener influyencia dende l'Éufrates hasta Jebel Barkal, na cuarta catarata del Nilu, en dómines de máximu espardimientu^[2]. El so territoriu tamién abarcó, en desemeyaos periodos, el desiertu oriental y la llinia costera del Mar Roxu, la península del Sinaí y un gran territoriu occidental dominando los esbillaos oasis^[3]. Históricamente, foi dixebráu en: Altu y Baxu Exiptu, al sur y al norte, respeutivamente^[4].

Exiptu Antiguu (de IV mileniu edC a 30 edC)
Civilizaciones antigües
Alministración
Xeografía
Coordenaes	30°N 30°E

La civilización exipciana desendolcóse mientres más de 3000 años. Entamó cola xunificación de delles ciudaes del valle del Nilu alredor del 3150 e.C., y tiense convencionalmente por finada nel añu 31 e.C., cuando l'Imperiu romanu conquistó y asorbió l'Exiptu ptolemaicu, que desapaez como Estáu^[5]. Esti asocedimientu nun representó'l primer periodu de dominación estranxera, pero foi'l qu'empobinó pa una tresformación adulces na vida política y relixosa del valle del Nilu, conseñando'l fin del desendolcu independiente de la so cultura. La so identidá cultural entamara a francese selemente tres les conquistes de los reis de Babilonia (sieglu VI e.C.) y Macedonia (sieglu IV e.C.), desapaeciendo la so relixón col arrivu del cristianismu, na dómina de Xustinianu I, cuando en 535 se prohibió'l cultu a la diosa Isis nel templu de File^[6].