Fundaron la ciudá en 995 cuando un grupu de monxos de la islla de Lindisfarne llegó col cadabre de san Cuthbert. Buscaben un sitiu pa construyir el sepulcru de Cuthbert. Escoyeron un llugar sobre un pandu altu arrodiada por una curva del ríu Wear. Ende construyeron una ilesia de madera. Col tiempu la ilesia fixo la Catedral de Durham y reconstruyir de piedra. La catedral esistencia güei día y ta considerada como unu de los más acabaos exemplos d'arquiteutura normanda d'Europa. En 1986 foi designada Patrimoniu de la Humanidá. Nel sieglu XI los normandos construyeron un castiellu sobre'l pandu próximu a la catedral. Esi castiellu yera unu d'una serie de castiellos que los normandos construyeron pa controlar una rexón que consideraben selvaxe y rebalba.

Históricamente, la catedral yera la sede del obispu de Durham, una figura bien poderosa hasta bien entráu'l sieglu XIX. L'episcopáu de Durham sigue siendo'l cuartu más importante na xerarquía de la Ilesia d'Inglaterra. Los obispos de Durham teníen enforma poder y gobernaben tol condáu de Durham. Llamábense los Príncipes-Obispos de Durham y teníen el derechu de tener parllamentos, alministrar les sos propies lleis, reclutar exércitos y aplicar impuestos. Los obispos de Durham retuvieron estos poderes hasta 1832.

Gradualmente una ciudá creció alredor de la catedral y del castiellu. En 1832 fundaron la Universidá de Durham, la tercera más antigua d'Inglaterra dempués de les universidaes d'Oxford y Cambridge. Como Oxford y Cambridge, la Universidá de Durham estremar en dellos colexos (16 n'efeutu). La universidá ye bien importante na economía de Durham.

La ciudá tamién tien una gran cárcel, cerca del centru, con cuasi mil recluyíos.

Abondo pintoresca cerca del ríu, con vistes curioses de la catedral y el castiellu. Les veres del ríu tán cubiertes d'árboles y tienen paseos prestosos. Por cuenta de la gran población d'estudiantes la ciudá tien un ambiente cultural xuvenil y una vida nocherniega vibrante.