Edelmiro Julián Farrell

Edelmiro Julián Farrell (12 de febreru de 1887, Lanús – 21 d'ochobre de 1980, Buenos Aires) foi un militar y dictador arxentín. Exerció como presidente de la República Arxentina, nun siendo electu polos ciudadanos arxentinos, recibió'l cargu del anterior gobernante militar, Pedro Pablo Ramírez. Foi'l terceru de los llamaos «presidentes de facto», gobernó dende 1944 a 1946 mientres la llamada Revolución del 43.

Edelmiro Julián Farrell
Presidente d'Arxentina 24 febreru 1944 - 3 xunu 1946 ← Pedro Pablo Ramírez - Juan Perón → Vicepresidente d'Arxentina 15 ochobre 1943 - 25 febreru 1944
Vida
Nacimientu	Lanús, 12 de febreru de 1887[1]
Nacionalidá	Arxentina
Muerte	Buenos Aires, 21 d'ochobre de 1980[1] (93 años)
Sepultura	Cementeriu de la Chacarita
Estudios
Llingües falaes	castellanu
Oficiu
Oficiu	militar, políticu
Serviciu militar
Cuerpu militar	Exércitu Arxentín
Graduación	general de división (es)
Creencies
Partíu políticu	políticu independiente

Familia

Nació'l 12 de febreru de 1887 nel, nesi entós, partíu d'Avellaneda, conurbano bonaerense, anque anguaño'l so llugar de nacencia forma parte del partíu de Lanús. Foi'l décimu primer fíu de Juan Celedonio del Corazón de Jesús Farrell (1846-1887) y de Catalina Plaul (1851-1917). La so familia paterna baxaba del condáu de Longford n'Irlanda, d'onde emigró a l'Arxentina en 1830 el so güelu Matthew Farrell (1803-1860). La so güela paterna, Mónica Ibáñez (1819-1867), yera porteña. Los sos güelos maternos Santiago Plaul y Mariana Petry yeren alemanes.

Farrell casar en Zárate, provincia de Buenos Aires, el 10 de xunetu de 1919 cola maestra rosarina Conrada Victoria Torni (1893-1977), fía de Atilio Torni, italianu, y de Madalena Carpani, francesa, y con quien tuvo trés fíos: Nelly Victoria (n.1923), Jorge Edelmiro (1925-1950) y Susana Mabel (n.1929).

Carrera militar

Egresó del Colexu Militar nel añu 1907, llogrando'l títulu de Subteniente d'Infantería. Permaneció nun reximientu alpín n'Italia de 1924 a 1926.

Actuación política

El so desempeñu mientres el golpe d'estáu de 1943

En 1943 participó nel golpe d'estáu, xunto al xeneral Juan Domingo Perón, y llamáu Revolución del 43 desempeñando los cargos de Ministru de Guerra y Vicepresidente de la Nación mientres la dictadura del xeneral Pedro Pablo Ramírez hasta qu'ésti foi removíu, fecha en qu'asumió por delegación (de facto) del cargu como Presidente de la Nación. Exerció'l cargu de forma interina dende'l 25 de febreru de 1944, y definitivamente por arrenunciu de Ramírez, dende'l 9 de marzu d'esi añu hasta'l 4 de xunu de 1946.

Presidencia de facto

Farrell y Perón, dos de les figures de la Revolución del 43 na Plaza de Mayu, 1945.

En 1945, nel mes de xunetu, Farrell anunció que se llevaríen a cabo eleiciones presidenciales, nes que foi electu democráticamente como nuevu xefe d'estáu Juan Domingo Perón, el 24 de febreru del añu siguiente.

Prueba esperimental de televisión na Arxentina, 1944. (Semeya:AGN)

Obra de gobiernu

Ente les midíes de gobiernu más importantes realizaes mientres el periodu en qu'exerció'l poder destáquense:

• La declaración de guerra a Alemaña y Xapón.
• La creación de la Gobernación Militar de Comodoro Rivadavia.
• La firma per Arxentina del Acta de Chapultepec.
• Sanción del estatutu de los partíos políticos.
• Sanción del Estatutu del Peón Rural.
• Sanción del decreto-llei 33.302/45 estableciendo l'aguilandu.
• Sanción del decreto-llei 1740/45 afitando'l réxime de vacaciones pa los obreros industriales.
• Creación de la Xusticia Nacional del Trabayu.
• Autorización d'apertura de cases o locales onde s'exerciera la prostitución.^[2]

Gabinete

Mientres la so xestión integraron el so gabinete los siguientes ministros:

Ministerios de la Dictadura de Edelmiro J. Farrell
Titular	Periodu
Ministeriu del Interior	Luis César Perlinger Alberto Tessaire Juan Hortensio Quijano Eduardo Ávalos Bartolomé Descalzo Felipe Urdapilleta	11 de marzu de 1944 – 6 de xunu de 1944 6 de xunu de 1944 – agostu de 1945 agostu de 1945 – 8 d'ochobre de 1945 8 d'ochobre de 1945 – 17 d'ochobre de 1945? 20 d'ochobre de 1945 – payares de 1945 payares de 1945 – 4 de xunu de 1946
Ministeriu de Rellaciones Esteriores y Cultu	Diego I. Mason Orlando Peluffo César Ameghino Juan Isaac Cooke	26 de febreru de 1944 - 2 de mayu de 1944 2 de mayu de 1944 - 15 de xineru de 1945 18 de xineru de 1945 - 27 d'agostu de 1945 29 d'agostu de 1945 – 4 de xunu de 1946
Ministeriu de Facienda	César Ameghino Ceferino Alonso Irigoyen Armando Antille Amaro Ávalos	11 de marzu de 1944 – 7 de mayu de 1945 7 de mayu de 1945 – 23 d'agostu de 1945 23 d'agostu de 1945 – 20 d'ochobre de 1945 20 d'ochobre de 1945 – 4 de xunu de 1946
Ministeriu de Xusticia ya Instrucción Pública	Gustavo Martínez Zuviría Alberto Baldrich Rómulo Etcheverry Boneo Antonio Juan Benítez Héctor Vernengo Lima José Manuel Astigueta	11 de marzu de 1944 – 2 de mayu de 1944 2 de mayu de 1944 – 25 d'agostu de 1944 11 de setiembre de 1944 – 26 de marzu de 1945 26 de marzu de 1945 – 4 de xunu de 1945 4 de xunu de 1945 – 20 d'ochobre de 1945 20 d'ochobre de 1945 – 4 de xunu de 1946
Ministeriu d'Agricultura	Diego I. Mason Amaro Ávalos Francisco Pedro Marotta	11 de marzu de 1944 – 17 de xineru de 1945 17 de xineru de 1945 – 20 d'ochobre de 1945 20 d'ochobre de 1945 – 4 de xunu de 1946
Ministerio d'Obres Públiques	Juan Pistarini	11 de marzu de 1944– 4 de xunu de 1946
Ministeriu de Guerra	Juan Domingo Perón Eduardo Ávalos Humberto Sosa Molina	11 de marzu de 1944 – 8 d'ochobre de 1945 8 d'ochobre de 1945 – 17 d'ochobre de 1945 18 d'ochobre de 1945 – 4 de xunu de 1946
Ministeriu de Marina	Benito Sueyro Alberto Tessaire Héctor Vernengo Lima Abelardo Pantín	11 de marzu de 1944 – 4 de xunu de 1945 4 de xunu de 1945 – 12 d'ochobre de 1945 12 d'ochobre de 1945 – 18 d'ochobre de 1945 18 d'ochobre de 1945 – 4 de xunu de 1946

Homenaxes

N'homenaxe a esti militar, una cai del partíu de Lanús, provincia de Buenos Aires, lleva'l so nome^[3] y hai un monumentu inauguráu en 1988 frente al Palaciu Municipal col mesmu propósitu.^[4]

Condecoraciones y distintivos

Mientres la so carrera recibió les siguientes condecoraciones y distintivos.

• “Oficial d'Estáu Mayor” Escuela Cimera de Guerra (Arxentina)
• “Distintivu Tropa de Monte”