Monarquía constitucional
From Wikipedia, the free encyclopedia
Remove ads
Monarquía Constitucional ye una forma de gobiernu onde'l monarca ostenta'l Poder Executivu, ente que el Poder Llexislativu, exercer una asamblea o parllamentu, davezu, escoyíu democráticamente.
 | Esti artículu o seición necesita referencies qu'apaezan nuna publicación acreitada, como revistes especializaes, monografíes, prensa diaria o páxines d'Internet fiables. |
Por oposición a la monarquía absoluta, la ciencia política estrema ente monarquía constitucional y monarquía parllamentaria. Nes monarquíes constitucionales, el rei caltién el Poder Executivu. Sicasí, nes monarquíes parllamentaries, tanto'l Poder Executivo como'l Llexislativu, son escoyíos siguiendo sistemes eleutorales, siendo'l monarca una figura esencialmente simbólica. Anque les actuales monarquíes son na so mayoría Parllamentaries, históricamente non siempres foi asina. Munches de les monarquíes coesistieron con constituciones fascistes (o na práutica fascistes) como n'Italia (dende 1861, una monarquía constitucional rexida pol Estatutu albertino de 1848, pero qu'a partir de 1922 convivió col réxime dictatorial de Benito Mussolini) o Xapón (la Constitución xaponesa de 1889 atribuyía amplios poderes militares y políticos al emperador), o con dictadures de Gobiernu militar como en Tailandia, en 2007.
La monarquía constitucional foi un pasu entemediu o evolucionáu ante l'apaición de les primeres repúbliques modernes como Estaos Xuníos y Francia especialmente nel sieglu XIX. Pretendía pasase de monarquíes absolutes, máximes representantes del Antiguu Réxime, a monarquíes parllamentaries con un poder llindáu.
Remove ads
Ver tamién
Referencies
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Remove ads