Lymnocryptes minimus

Les especies d'aves con nome común en llingua asturiana márquense como ^NOA. En casu contrariu, conséñase'l nome científicu. El mexaperros^[2] (Lymnocryptes minimus) ye una pequeña y robusta ave limícola. Ye la más pequeña de les agachadices, y la única del xéneru Lymnocryptes, que tien importantes diferencies coles otres arcees o scolopaxes.^[3]

Lymnocryptes minimus mexaperros
Estáu de caltenimientu
Esmolición menor (IUCN)[1]
Clasificación científica
Reinu:	Animalia
Filu:	Chordata
Clas:	Aves
Orde:	Charadriiformes
Familia:	Scolopacidae
Xéneru:	Lymnocryptes Boie, 1826
Especie:	L. minimus (Brunnich, 1764)
Distribución
Consultes
[editar datos en Wikidata]

Güevu de Lymnocryptes minimus

Los sos terrenes de reproducción son los güelgues, banzaos, tundra y praderíes húmedes con vexetación curtia del norte d'Europa y el norte de Rusia.

L'arcea chica ye una ave migratoria, que pasa los iviernos en Gran Bretaña, les mariñes europees sobre l'Atlánticu y el Mediterraneu, África, y la India. Ta incluyida nel Alcuerdo sobre'l Caltenimientu de les aves acuátiques migratories Africanes-Euroasiátiques (AEWA).

Los adultos son de menor tamañu que l'arcea común y el so picu ye relativamente más curtiu. El cuerpu ta motudu de marrón nel envés y ye pálidu nel banduyu. Tienen una franxa negra nel güeyu. Les ales son apuntiaes y estreches, y cuando vuelen pueden trata unes franxes marielles nes ales.

El patrón de la cabeza de l'arcea chica ye distinta al de l'arcea común y otres especies del so xéneru, yá que nun presenta la franxa central en forma de corona; sicasí tien, dos franxes pálides llaterales, que s'atopen dixebraes de la supercilar per una zona de plumaxe más escuru.

Estes aves alimentar nel fango, picotiando y recoyendo alimentu qu'identifiquen cola so vista. La so dieta principalmente consiste d'inseutos y merucos de tierra, y tamién materia vexetal. Ye difícil reparales, yá que la so coloración brínda-yos un camuflaje bien efectivu nel so hábitat.

Mientres el cortexu'l machu realiza una exhibición aérea, y produz un soníu similar al d'un caballu al galopie. Fora de la dómina de cría permanez silenciosu. Añeren sobre'l suelu nun sitiu escondíu, la niarada consta de 3 a 4 güevos.