фарсы шағиры From Wikipedia, the free encyclopedia
Әмир Хосроу Дәхләүи, ысын исеме Абул-Хәсән Йәмин әд-Дин Хосроу (фарс. ابوالحسن یمینالدین خسرو, урду ابوالحسن یمینالدین خسرو, һинд अबुल हसन यमीनुददीन ख़ुसरो; 1253, Патиали, хәҙер Уттар-Прадеш штаты, — 1325, Дели) — фарсы телле шағир, шулай уҡ һинд телендә лә яҙған[1], ғалим, музыкант. Дели солтанлығында йәшәй. Һинд әҙәбиәте тарихында Әмир Хосроу шиғриәтенең әһәмиәте ҙур була.
Әмир Хосроу Дәхләүи | |
фарс. ابوالحسن یمینالدین خسرو, һинд अबुल हसन यमीनुददीन ख़ुसरो | |
Әмир Хосроу һәм егеттәр Хөсәйен Байҡараның «Мәжлес әл-Ушшак» әҫәренән миниатюра | |
Тыуған көнө: |
1253 |
---|---|
Тыуған урыны: |
Патиали, хәҙерге Уттар-Прадеш штаты, Һиндостан |
Вафат булған көнө: |
1325 |
Вафат булған урыны: | |
Эшмәкәрлеге: |
шағир, ғалим, музыкант |
Әҫәрҙәре яҙылған тел: | |
Шағирҙең шиғырҙары биш йыйынтыҡҡа йыйылған: «Йәшлек бүләге» («Дар юности», 1272), «Ғүмер уртаһы» («Середина жизни», 1284), «Камиллыҡтың тулылығы» («Полнота совершенства», 1293), «Һайланған ҡалдыҡ» («Избранный остаток», 1316), «Камиллыҡ сиге» («Предел совершенства», 1325).
10 поэма-дастан яҙа, шул иҫәптә «Девальрани Хизр-хан», уның сюжеты хан һарайы тормошонан алынған. Бишеһе «Хамса»ға («Пятерица») индерелгән, улар Низами поэмаларының сюжеты һәм үрнәге буйынса яҙылған: «Восхождение светил» (1298), «Ширин һәм Хосров» (1298), «Мәжнүн һәм Ләйлә» (1298), «Искәндәров көҙгөһө» (1299) һәм «Һигеҙ ожмах баҡсаһы» (1301).
Әмир Хосроуҙың табуты Делиҙа, уның рухи остазының мавзолейе янында, «Хәзрәт Низамуддин» кварталында. Һәр йыл һайын бөтә Һиндостандан өс көнлөк Урсҡа — Әмир Хосроу Дәхләүи йыллығына йыйылалар.
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.