Бахрушин Сергей Владимирович

Сергей Владимирович Бахрушин (26 сентябрь [8 октябрь] 1882, Мәскәү — 8 март 1950 йыл, Мәскәү) — СССР һәм Рәсәй тарихсыһы, СССР Фәндәр академияһының мөхбир ағзаһы, (1939), РСФСР АПН тулы хоҡуҡлы ағзаһы (1945). Сталин премияһы лауреаты (1941).

Бахрушин Сергей Владимирович
рус. Сергей Владимирович Бахрушин
Зат	ир-ат
Гражданлыҡ	Рәсәй империяһы  Совет Рәсәйе  СССР
Тыуған көнө	26 сентябрь (8 октябрь) 1882[1]
Тыуған урыны	Мәскәү, Рәсәй империяһы[2]
Вафат булған көнө	8 март 1950({{padleft:1950|4|0}}-{{padleft:3|2|0}}-{{padleft:8|2|0}})[2][1][3] (67 йәш)
Вафат булған урыны	Мәскәү, СССР[2]
Ерләнгән урыны	Новодевичье зыяраты[d]
Туған тел	урыҫ теле
Һөнәр төрө	ғалим, университет уҡытыусыһы
Эшмәкәрлек төрө	Рәсәй тарихы
Эш урыны	М. В. Ломоносов исемендәге Мәскәү дәүләт университеты
Уҡыу йорто	Мәскәү университетының тарих-филология факультеты[d]
Ғилми исеме	профессор[d], РФА ағза-корреспонденты[d] һәм профессор[d]
Ғилми дәрәжә	тарих фәндәре докторы[d]
Ғилми етәксе	Василий Ключевский[d]
Кемдә уҡыған	Любавский Матвей Кузьмич
Аспиранттар	Борис Рыбаков[d], Дмитриев, Сергей Сергеевич[d], Тихомиров, Михаил Николаевич[d] һәм Базилевич, Константин Васильевич[d]
Уҡыусылар	Дмитриев, Сергей Сергеевич[d] һәм Базилевич, Константин Васильевич[d][4]
Ойошма ағзаһы	СССР Фәндәр академияһы[d]
Маҡтаулы исемдәре һәм башҡа бүләктәре
Бахрушин Сергей Владимирович Викимилектә

Биографияһы

Сергей Владимирович Бахрушин Мәскәү сауҙагәрҙәре династияһынан. Уның олатаһы А.А. Бахрушин — театр музейын нигеҙләүсе; атаһы һәм ҡартатаһы — Мәскәү янындағы Иваново имениеһына эйә була. Өйҙә башланғыс белем ала, артабан уҡыуын Император Николай иҫтәлегенә лицейҙа дауам итә, уны алтын миҙал менән тамамлай. Мәскәү университетының тарих-филология факультетында (1900—1904) уҡый. Университетты тамамлағандан һуң профессор дәрәжәһенә әҙерләү өсөн ҡалдырыла

Университетта М.М.Богословский, М. К. Любавский, Ю В. Готье, А И. Яковлев, П. Г. Виноградов, В О. Ключевскийҙа уҡый.

1909 йылдан Мәскәү университетының приват-доценты, ә 1927 йылдан алып ғүмеренең аҙағына тиклем — Мәскәү дәүләт университетының профессоры.

1910—1912 йылдарҙа Мәскәү ҡала думаһында прогрессив төркөм Комитеты ағзаһы; 1913—1917 Комитет секретары була. 1913—1916 йылдарҙа Мәскәүҙән земство гласныйы.

"Монархия заговоры" ҡатнашыусыһы тип Семипалатинскҡа һөргөнгә (1931—33) тарихсы С. Ф. Платонов менән бергә ебәрелә, (Академия эштәре сиктәрендә^[5]). Һөргөндә китапханала эшләй, Семипалатинск педагогия һәм геология институттарында уҡыта

Шулай эшләй, 1937 йылдан башлап ссср фәндәр академияһының тарих институты. 1940-50 йылдарҙа тарихы секторы мөдире булып осор феодализм.

Хеҙмәт коллективтары мөхәррире һәм авторҙашы булыуы Тарихы «Мәскәү» (1-2 т., 1952, 1953), «ссср тарихы очерктары» (1953), ҡатнашҡан яҙыуы тарихы «дипломатия» (сталин премияһы, 1941), СССР юғары мәктәптәре өсөн тарих буйынса дәреслек.

Фәнни ҡыҙыҡһыныуҙары

С.В.Вахрушиндың ғилми ҡыҙыҡһыныуҙары даирәһе бик киң: Киев Русенән алып XIX быуатҡа тиклем, айырым тарихи шәхестәрҙең характеристикаларынан алып Рәсәй тарихи үҫешенең киң ҡатламдарына тиклем, киң уҡыусылар өсөн пропаганда һәм популяр мәҡәләләрҙән алып фундаменталь академик тикшеренеүҙәргә тиклем. Үҙенең фәнни эҙләенүҙәре тураһында һөйләгәндә, С. В. Бахрушин уларҙың тематикаһын дүрт төркөмгә бүлә:

1. XV—XVII быуаттарҙа рус дәүләте тарихы буйынса
2. Киев Русе тарихы буйынса
3. Себер тарихы буйынса
4. башҡа эштәре.

Төп эштәре

• Княжеское хозяйство XV и первой пол. XVI вв. // Сб. статей, посвященных В. О. Ключевскому… М., 1909;
• Москва в 1812 году. — М.: Имп. о-во истории и древностей рос. при Моск. ун-те, 1913. — 40 с.
• Малолетние нищие и бродяги в Москве: (Ист. очерк). — Москва : Гор. тип., 1913. — 51 с.
• Московский мятеж 1648 г. // Сб. статей в честь М. К. Любавского. П., 1917;
• Очерки по истории колонизации Сибири в XVI и XVII вв. М., 1927;
• Остяцкие и вогульские княжества в XVI—XVII веках. — Л.: Изд-во Ин-та народов Севера ЦИК СССР, 1935. — 91 с.
• Завоевание Сибири: Стеногр. лекции проф. С. В. Бахрушина, прочит. 4 марта 1938 г.: [На правах рукописи]: [Только для слушателей и препод.]. — М.: Ин-т усовершенствования педагогов и руководящих работников комсельхозшкол, 1938. — 16 с.
• Героическое прошлое славян. — М.: Воен. изд-во, 1941. — 14 с.
• Дмитрий Донской. — Ташкент : Изд-во УзФАН, 1942. — 40 с. — ([Великие русские полководцы] / Акад. наук СССР, Узбекистан. филиал, Ин-т языка, лит. и истории)
• Минин и Пожарский — Ташкент : Изд-во УзФАН, 1942. — 56 с. — ([Великие русские полководцы] / Акад. наук СССР, Узбекистан. филиал, Ин-т языка, лит. и истории)
• Разгром Ливонского ордена в Прибалтике. (XVI в.). — Ташкент: Госиздат УзССР, 1942. — 32 с.
• Иван Грозный. — М.: Гос. изд. полит. лит., 1945. — 100 с. (ранее — М.: Гос. изд. полит. лит., 1942. — 73 с.)
• Самодержавие Ивана lV. — М.: Воен. изд-во, 1946. — 80 с. — (В помощь преподавателю дивизионной школы партийного актива. История СССР).
• Москве 800 лет. [1147-1947] — М: Госполитиздат, 1947. — 48 с. (с Г. Д. Костомаровым)
• Старая Москва. —М.: изд-во и тип. Госкультпросветиздата, 1947. — 31 с.
• Научные труды. — М., 1952—1959. — Т. 1—4. (список трудов в 1-м томе).
• Беседа об исторической науке // Бахрушин С. В. Труды по источниковедению, историографии и истории эпохи феодализма (Научное наследие). — М.: Наука, 1987. — С. 80—86.
• Из воспоминаний // Проблемы социальной истории Европы: от античности до нового времени. Брянск, 1995.

Бүләктәре һәм премиялары

• Хеҙмәт Ҡыҙыл Байраҡ ордены (10.06.1945)
• Беренсе дәрәжәлә Сталин премияһы (1941)