Биоценология

Биоценология (биоценоз һәм юнан. λόγος — һүҙ, тәғлимәт, фән) — биология, шулай уҡ экология фәндәрендә үҙәк төшөнсәләрҙең береһе.

Биоценология
Өйрәнеү объекты	биоценоз[d]

Схема рәүешендә аҙыҡ бәйләнештәре күрһәтелгән биоценоз һәм биотоп

Үҫемлектәр, хайуандар, микроорганизмдар бергәлектәренең уртаҡ йәшәү урынындағы йыйылмаһын (тере тәбиғәт) өйрәнеүсе, йәғни биоценоздар тураһында фәнни дисциплина.

Төп өйрәнеү объекты — биоценоз.

Бурыстары: биоценоздарҙың барлыҡҡа килеүен, формалашыуын, төҙөлөшөн, үҫешен, биләгән ерен, урын һәм ваҡыт арауығында бүленешен .өйрәнеү.

Биоценоздың, йәғни төрлө организм берләшмәләренең үҙен уратып алған йәнһеҙ тәбиғәт менән мөнәсәбәттәрен биогеоценология (био+гео+ ценоз) фәне өйрәнә

Шулай итеп, биоценоз — фитоценоз+зооценоз+ микоциноз+ микробоценоз .

Фитоценоз (грек һүҙе. phyton — үҫемлек, koinos — дөйөм: Пачоский, 1915; Gams, 1918) — биоценозды тәшкил иткән төрлө үҫемлек популяцияларынан торған бергәлек.

Биоценоздың беренсел биомасса етештерә торған автотроф системаһы (бергәлектәге функциялары буйынса продуценттар).

Зооцено́з (грек. zoon — хайуан, живое существо, koinos — дөйөм) — биоценозды тәшкил иткән хайуан популяцияларының бергәлеге.Консументтар.

Микоциноз — бәшмәктәр бергәлеге. Гетеротрофтар. Редуценттар.

Микробоценоз — микроорганизмдар популяцияларының бергәлеге (бактериялар, протистар).Гетеротрофтар. Редуценттар.

Шулай уҡ ҡарағаҙ

• Йәнле тәбиғәт кимәлдәре (Органик донъяның төҙөлөш кимәлдәре)

Әҙәбиәт

• Зубков А. Ф. Агробиоценология (краткий курс) // ВИЗР, СПбГУ, СПб-Пушкин, 2005. 76 с.
• Зубков А. Ф. Агробиоценологическая фитосанитарная диагностика (2-е изд.) // ВИЗР, СПб-Пушкин, 2006. 386 с.
• Зубков А. Ф. Биоценологические предикторы модернизации защиты растений (Приложение к журналу «Вестник защиты растений». Вып. 13). // ВИЗР, СПб-Пушкин, 2014. 118 с.
• Зубков А. Ф. 80 лет развития агробиоценологии в институте защиты растений (Приложение к журналу «Вестник защиты растений». Вып. 15). // ВИЗР, СПб-Пушкин, 2015. 109 с.
• Зубков А. Ф. Агробиогеоценология на 80-м году своего развития и ее методологическая роль в естествознании агроэкосистем // ВИЗР, СПб-Пушкин, 2015. 115 с.